12 Φεβρουαρίου 2010

Οι Μονόλογοι ενός Blogger: Λίγο πριν τη Μεσημβρία


[Ο Χάρης όμως ήταν μια άλλη ιστορία…]


Δεν είμαι σίγουρος ακόμη και σήμερα αν τον Χάρη τον ερωτεύθηκα ή απλά μου έγινε εμμονή. Η αλήθεια είναι ότι τους πρώτους μήνες, και παρότι εγώ αρνιόμουν πεισματικά να δεχτώ το όποιο φλερτ του, δεν ένιωθα τίποτα για εκείνο το μυστήριο τύπο από την άλλη άκρη της Ελλάδας. Καμένα Βούρλα, Τέμπη, Κατερίνη…και ο Χάρης χιλιόμετρα μακριά μου κινούσε μονάχα ένα καθαρά φιλολογικό ενδιαφέρον. Δεν κατάλαβα στιγμή πως πέρασαν τρεις μήνες επικοινωνίας. Αρχίσαμε γύρω στο Οκτώβρη και είχαν φθάσει ήδη Χριστούγεννα και είχα ένα άνθρωπο στη ζωή μου…που ουσιαστικά δεν είχα…τουλάχιστον με τη φυσική έννοια.


Νομίζω ότι κάθε άνθρωπος δείχνει τα δείγματα γραφής του με το καλημέρα. Η πρώτη εντύπωση είναι πάντα σημαντική, αλλά έχοντας κάνει κάποιες φορές λάθος, ήμουν πλέον πολύ πιο φειδωλός στα βιαστικά μου συμπεράσματα. Ίσως κάνω λάθος πάλι…ίσως όχι…τελοσπάντων…τι σημασία έχουν όλα αυτά πλέον. Σαν να λέω παραμύθι νιώθω…και στα παραμύθια δεν μπορείς να επέμβεις στην ιστορία. Είναι έτσι φτιαγμένη από τα γεννοφάσκια της. Δεν έρχεσαι εσύ…ο κάθε τυχάρπαστος…να αλλάξεις τη μοίρα της Σταχτοπούτας και της Χιονάτης…είναι σχεδόν ιεροσυλία. Από το Μεσαίωνα μέχρι τώρα…αλώβητες φιγούρες στα μάτια τόσων παιδιών…και εσύ ένας κοινός θνητός με καμία αξιοσύνη…δεν μπορείς να παίζεις με τα θεία. Έτσι και με το Χάρη. Είχε δείξει με τη μυστικοπάθεια του ότι κάτι κρύβεται καλά από πίσω. Μόνο τότε που δεν έβλεπα ή δεν ήθελα απλά να δω.


Εκείνα τα Χριστούγεννα έπρεπε να ανέβω στη Θεσσαλονίκη για διακοπές. Ένας πολύ καλός φίλος με είχε καλέσει και μιας και δεν ήθελα να επιστρέψω στο χωριό με τους γονείς και τη μιζέρια, είπα να πάω μια βόλτα στη συμπρωτεύουσα. Δεν το κανόνισα για το Χάρη…ειλικρινά το λέω…ήθελα και πήγα. Βλέπετε δεν ήμουν ακόμα ερωτευμένος…ή ό,τι ήμουν τελοσπάντων…


Όταν μιλήσαμε ένα βράδυ στο msn του είπα τα καθέκαστα. Ενθουσιάστηκε και αμέσως μου έδωσε το τηλέφωνο του. Έπρεπε λέει να βγούμε για ένα καφέ οπωσδήποτε. Δεν ήθελε και πολύ ο άνθρωπος…όταν ανέβηκα, έστειλα το μήνυμα. Απάντηση λιτή και απέριττη…«είμαι με το αγόρι μου και λέμε να μη βγούμε». Δεν με πείραξε…ειλικρινά…μάλιστα του έστειλα και τις θερμές μου ευχές. Να τρίξουν οι σομιέδες…έτσι πρέπει σε κάθε ζευγάρι που σέβεται τον εαυτό του! Την επόμενη μέρα με πήρε τηλέφωνο. Άκουσα για πρώτη φορά, μετά από τρεις ολόκληρους μήνες, τη φωνή του. Ήταν από εκείνες τις φωνές που νομίζω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ. Δεν ήταν ωραία…μάλλον σπαστική θα έλεγα ότι ήταν…απλά κάθε φορά που με έπαιρνε μου κοβόταν η λαλιά από εκεί και πέρα…ποιανού εμένα! Έχετε καταλάβει ήδη νομίζω τι πολυλογάς είμαι… Το τηλέφωνο κράτησε αρκετή ώρα. Μου είπε συγνώμη για τη χθεσινή μέρα και ότι θα έφευγε για ταξίδι σε λίγες ώρες. Συνεπώς άκυρος ο καφές, άκυρη η συνάντηση, άκυρα όλα. Και πάλι δεν με ένοιαξε…το ομολογώ…


Η επάνοδος στην Αθήνα ήταν επώδυνη για πολλούς λόγους. Περισσότερο όμως γιατί είχα περάσει τόσο όμορφα στη Θεσσαλονίκη. Λίγες μέρες μετά στο msn…ήρθε η έκπληξη…ο Χάρης να μου μιλά και να μου κάνει τα παράπονα του που δεν βρεθήκαμε στη Θεσσαλονίκη…ενώ ήθελε τόσο να με δει…παράνοια! Μην σας τα πολυλογώ…εκείνο το βράδυ έγινε η εξομολόγηση του ενδιαφέροντος…του όποιου υποθετικού ενδιαφέροντος! Τόμπολα ο δικός σας…να μην έχω τι να πω…τι να πεις σε έναν άνθρωπο που εκμυστηρεύεται έναν έρωτα στα τυφλά μετά από τρεις μήνες και κάτι; Η λογική επικράτησε και τα πράγματα μπήκαν στη σωστή βάση. Βέβαια, η επαφή συνεχίστηκε…για άλλο μισό σχεδόν χρόνο…και κάπου εκεί άρχισε και ο υποφαινόμενος να τη πατάει…


Άτιμο πράγμα το διαδίκτυο. Σε κάνει να μεγαλοποιείς καταστάσεις, γιατί είσαι τόσο αδύναμος να διακρίνεις την πραγματική τους διάσταση. Όλα στο διαδίκτυο φαίνονται μεγαλύτερα. Είναι σαν να περνάνε κάτω από ένα μεγεθυντικό φακό και γίνονται κουμούτσες. Μπορεί να μεγαλοποίησα αυτό που ένιωσα με το Χάρη…κι αν δεν υπήρχε η βεβαιότητα της απάτης…τότε θα μπορούσα να είχα ζήσει κάτι πολύ απτό και αληθινό. Μπορεί να μη γινόμουν ποτέ Αλέξανδρος…αυτός που διώχνει τους άνδρες…και τους έλκει συνάμα…μπορεί να μην σας μίλαγα καν τώρα για την ιστορία μου και τις αποφάσεις μου. Πάντα υπάρχει ένα Χάρης που θα κάνει ένα Μπάμπη…Αλέξανδρο…


Θα αναρωτιέστε τι έγινε με το Χάρη και αν τον είδα ποτέ εεε;

30 σχόλια:

  1. Πόσο δίκιο έχεις γι'αυτό το άτιμο διαδίκτυο! Αδύναμος ο άνθρωπος να αντιμετωπίσει το άγνωστο δυστυχώς...

    - Τελικά τον συνάντησες ;; -

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πωωω πολυ κλασικη ιστορια...

    Παντως γι'αυτο να ξερεις, συναντηση το συντομοτερο δυνατο. Μην το καθυστερεις γιατι μετα απο μονος σου παραμυθιαζεσαι...

    Για πες τον ειδες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. το διαδικτυο ειναι ατιμο
    οτι λες οτι ακους οτι νιωθεις οτι βλεπεις οτι διχνεις μια μερα θα χρησιμοποιηθουν ολα εναντιον σου χεχε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. epeidh kati den katalava, htan me allon alla ekane exomologhseis allou?

    hmarton.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. M'αρέσει που ρωτάς κιόλας ναι καλέ τον ξαναείδες;
    Καλό 4 ήμερο να περάσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Άτιμο άτιμο το διαδύκτιο!
    Σου έκανε και παράπονα μετά; Μετά κάνουν όλοι.. έτσι για να δείξουν πως φταίνε οι άλλοι..
    άντε τώρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο δικός μου "Χάρης" έγινε σχέση ενός χρόνου, μετακόμισε απο Αγγλία στην Ελλάδα μετα απο 11 χρόνια για να μείνουμε μαζί. Και μείναμε μαζί, 40 μέρες... Τόσο άντεξε η΄όποια του αλήθεια... Σήμερα απλώς σιχτιρίζουμε ο ένας τον άλλο, αν και κατα βάθος νομίζω πως ακόμα αγαπάμε ο ένας τον άλλο αλλά εγωισμός και οι γύρω δε θα μας επιτρέψουν ποτέ να το παραδεχτούμε δημοσίως... Εγώ πλέον είμαι αλλού και σήμερα που έχει τα γενέθλεια του τον σκέφτομαι συνέχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ μ'αρέσουν αυτοί οι τύποι που με άλλον κοιμούνται αλλά με άλλον δηλώνουν ερωτευμένοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν είναι άτιμο το διαδύκτιο...άτιμη είναι η μοναξιά και η ανάγκη για επαφή που έχουμε. Γιατί όταν μιλάμε με κάποιον που δεν έχουμε δει όλα είναι απλά και όμορφα. Δεν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την "πλήρη" πραγματικότητα. Λέμε και ακούμε μόνο τα καλύτερα, παρουσιάζουμε και παρουσιαζόμαστε άψογοι. Αν δεν έχουμε διάθεση για να συνομιλήσουμε απλά δεν μπαινουμε online ή δεν απαντάμε στο τηλέφωνο γιατί "είμασταν στο μπάνιο"...
    Γιατί η εικόνα που έχουμε για τον άλλον και έχει ο άλλος για εμάς είναι μερικές φώτο που βγάλαμε το προπέρσινο καλοκαίρι στην Πάτμο και τις διαλέξαμε ως πιο κολακευτικές ανάμεσα στις άλλες 245 που τραβήξαμε.
    Και άντε και τελικά συναντηθήκαμε...και ήπιαμε και ένα καφέ...και κάναμε και 2 καλά κρεβάτια.
    Τι ξέρουμε στην πραγματικότητα ο ένας για τον άλλο?
    Τι θα συμβεί αν μπει στη μέση η καθημερινότητα?όταν γυρίζουμε από την δουλειά κομάτια και με τα νεύρα κρόσια.
    Χτες το βράδυ, γυρίζοντας από τον σινεμά και λόγω του ότι είχα μία μέρα όλο εντάσεις και παρεξηγήσεις, ήμουν πεσμένος.
    Και να σου εκεί, ο δικός μου γνωστός-άγνωστος επαρχειώτης που δεν έχω συναντήσει ποτέ αλλά τα λέμε από το τηλέφωνο.
    Και να σου τα γλυκόλογα και οι "μεγάλες κουβέντες"...
    Θα έρθει να με δει τέλος του μήνα γιατί με σκέφτεται συνέχεια...
    Φυσικά ποτέ δεν ξέρεις και τις πιο πολλές φορές ποτέ δεν μαθαίνεις τελικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. αυτά παθαίνεις όταν είσαι καλοπροαίρετος. είσαι πρόθυμος να καταλύσεις κάθε στοιχειώδη λογική στην ελπίδα του "μπας και".
    δεν ξέρω αν το εξέφρασα σωστά, ελπίζω να κατάλαβες.

    ωραίο το ποντκαστ!είχα ακούσει και το προηγούμενο στο πρηγούμενο ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. αυτά τα σε θέλω αλλά δε μπορώ, προσπαθώ να βρεθούμε αλλά συνεχώς κάτι μου τυχαίνει, κλπ, ποτέ μου δεν τα κατάλαβα. πόσο λίγη αυτοεκτίμηση πρέπει να έχει κάποιος για να βασίζει τις ελπίδες του σε κάτι τέτοιους τύπους; (ας μη λέω μεγάλες κουβέντες βέβαια... ποτέ δεν ξέρεις).
    καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. θα μείνω σε ένα πράγμα: τα παραμύθια μπορούν να αλλάξουν, το κάνει ο τιμ μπάρτον και κάνει επιτυχία!
    καλησπερούδια, ανηψάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τελικά όλα αυτά τα καλούδια που προσφέρει η τεχνολογία περιπλέκουν τα πράγματα, αντί να τα απλοποιούν. Επιστροφή λοιπόν στις κλασικές αξίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ε τώρα, ίντερνετ και διχασμός είναι αλληλένδετες έννοιες. το κακό είναι πως κάποιες φορές πρέπει να αποδείξεις πως δεν είσαι ελέφαντας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @Divine: Η ιστορία δίνει μαι διάσταση. Μη τα ισοπεδώνουμε όλα. Επίσης να ξανατονίσω ότι η ιστορία δεν είναι αληθινή!

    Τώρα αν ο Μπάμπης συνάντησε ποτέ το Χάρη...μπορείς να μάθεις ευθύς αμέσως...στη συνέχεια που μόλις ανέβηκε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Elementstv: Γενικά καλό με τις διαδικτυακές επαφές τέτοιο τύπου είναι να έρχεσαι γρήγορα σε live επαφή...για να γλιτώνεις παράξενες καταστάσεις και λούμπες. Η ιστορία επιμένω ότι δεν είναι προσωπική...οπότε η όποια συνάντηση ή μη είναι αποτέλεσμα μυθοπλασίας. Δες τη συνέχεια που μόλις ανέβηκε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Ασωτος: Ακριβώς...αν και παντού υπάρχει κρίση από λεγόμενα και πράξεις...όχι μόνο στο blogging!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Μικρός Ναυτίλος: Αθώε μου Ναυτίλε...τσέκαρε τη συνέχεια της ιστορίας...χαχα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @Φούλη: Ευχαριστώ για τις ευχές...το τετραήμερο ήταν super! Η συνέχεια είναι ήδη ανεβασμένη! Και το λέω ξαναά...η ιστορία είναι φανταστική...δεν είναι προσωπική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @Ηφαιστίωνας: Χτύπησα φλέβα; Χαχαχα!!! Πρόσεχε μικρέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @Μικρές Ανάσες: Συγνώμη κιόλας...αλλά 11 χρόνια από απόσταση; Και πάλι καλά που αντέξατε 40 μέρες! Αυτά είναι μέγιστα λάθη κατά τη γνώμη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @Νίκος: Έχουν ένα κοινωνιολογικό ενδιαφέρον...δεν λέω...χαχαχαχα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @Samiamidi: Φίλε...τα βάζεις στη πραγματική του διάσταση. Ακριβώς έτσι είναι. Μεγάλες σκέψεις για πράγματα που αδυνατούμε να τα ζήσουμε εκεί έξω. Προτίμησε το έξω...απλή συμβουλή. Τουλάχιστον αν πέσεις σε κάποιο μαλάκα...θα ξέρεις σε ποιο σπίτι μένει...για να τον σπάσεις στο ξύλο και να εκτονωθείς...χαχαχα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @tovene: Μας έχουν τελειώσει τα μπας και! Όλοι είναι καθάρματα μέχρι αποδείξεως του εναντίου!

    Thanks! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @Scatterbrain: Γιατί προεξοφλείς ότι όλοι οι άνθρωποι είναι full στην αυτοπεποίθηση; Πολύ ηρωική παραδοχή!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @US: Τα παραμύθια...απλά δεν υπάρχουν. So simple! Φιλιά θειούλη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @Προφυλακτικό: Δεν νομίζω ότι μας ζητάει κανείς να αποδείξουμε τίποτα είναι η αλήθεια. Γιατί να μπούμε καν σε αυτή τη λούμπα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;