Gym, gym μάνα μου...

Ο γέρος ως γνωστόν θα πάει είτε από πέσιμο… είτε από το άλλο; Εγώ πάλι να δεις που θα πάω από σαβούρα στο διάδρομο του γυμναστηρίου! Σαν τον Μπερλουσκόνι νιώθω που ακολουθεί τη γραμμή υπεράσπισης: “είμαι τόσο γέρος που σιγά μη μου σηκώνεται!”. Τώρα το πόσο αλάνθαστη θα φανεί η εν λόγω γραμμή θα σας γελάσω, οπότε αφήνω και κάτι στα ιταλικά δικαστήρια!

Μετά από αρκετό καιρό που είχα να μπω στους διαδρόμους, τους πάγκους των κοιλιακών και τα βαράκια, κι ενώ η κοιλιά αύξανε με γεωμετρικό ρυθμό, είπα να επιστρέψω σε γνώριμα εδάφη. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να τονίσω ότι το γυμναστήριό μου πρέπει να μοιράζει τα αναβολικά με το κουτάλι. Δεν εξηγείται αλλιώς όλοι εκεί μέσα να είναι λες και έχουν βγει από το Men’s Health! Τρανή εξαίρεση αποτελούν οι γυναίκες που είναι ολίγον τι σακαφιόρες και ξινισμένες, αλλά ποιος χέζεται σε τελική ανάλυση;

Το θέμα μου, όμως, δεν είναι ο κόσμος που είναι κάτι ανάμεσα σε Γκάζι-Sodade και Μπουρνάζι! Πάω ο δόλιος, με τους αιώνες μου καβάλα, και λέω του ντούκι γυμναστή… που άμα βήξει θα πεταχτεί η WADA από τη γωνία και θα πιάσει εμένα και 2-3 αθώους τριγύρω… να το πάμε χαλαρά φιλαράκι! Κι εδώ συνειδητοποιώ ότι μάλλον έχω μια διαφορετική αίσθηση των πραγμάτων και της ελληνικής γλώσσας, μιας και μιάμιση ώρα ακατάπαυστα για το καλημέρα δεν το λες και πολύ… ΧΑΛΑΡΑ!! Τι να τον εκλιπαρώ ‘στο solarium που τον είχε κάνει κατράμι’, τι ‘στον απολλώνιο που με το ξώμεσο μπλουζάκι έβγαζε μάτι’… τίποτα αυτός. Να δεις με μισεί λέω… του έχω κλέψει κάνα γκόμενο, δεν εξηγείται αλλιώς! Που να του κλέψεις γκόμενο βρε κατακαημένε σκέφτομαι μετά, δεν γίνεται κάτι άλλο έχω κάνει… δεν βγαίνω μάνα μου, δεν βγαίνω…

Μη σας τα πολυλογώ… στο μνήμα μου θέλω να γράφει ότι πέθανα επί το έργον… και στον επικήδειο να πει κανείς χριστιανός ότι δεξιά δεν είχα ψηφίσει ποτέ στη ζωή μου…