21 Μαρτίου 2011

Role-playing

Υπάρχουν κάποια παιδιά – πιο μεγάλα – που πιστεύουν ακόμα στα παραμύθια. Αναμένουν εκείνους τους πρίγκιπες που θα έρθουν πάνω στο άσπρο άλογο και θα σώσουν τη μέρα. Εκείνα θα παίζουν πάντα στο ρόλο της πριγκιποπούλας που θα προσμένει καρτερικά τον αγαπημένο της – τον ‘Έναν’ – για να του δώσει την παρθενία της, την οποία φυλάει ως κόρη οφθαλμού (σήμερα όπου παρθενία, βάλε την κάθε είδους κατ’ επίφαση αγνότητα). Τελικά, τα παραμύθια έχουν καταστρέψει ακόμα και τα καλύτερα παιδιά…

Ο ρόλος που θέλει ο καθένας μας να παίξει στη ζωή του, προφανώς και δεν είναι μονοσήμαντος. Βλέπεις, η αυστηρότητα στη σκέψη και στην πράξη δεν βοήθησε ποτέ κανέναν. Κι όσο και να προσπαθούμε να φτιάξουμε τον κόσμο μας σε κουτάκια – για δική μας περισσότερο ευκολία – πάντα κάτι θα γίνεται και θα ανατρέπει το δεδομένο. Αυτό αν δεν κάνω λάθος, λέγεται ζωή! Κάτι που τα παραμύθια αρνούνται πεισματικά να μας το μαρτυρήσουν. Ακόμα και η Σταχτοπούτα – εκείνο το κοντοπούτανο - μετά το ρόλο της κατατρεγμένης ορφανής, ίσως να έλαβε και το ρόλο της χαρωπής νοικοκυράς, της μάνας, της κερατωμένης ή ακόμα και της μοιχαλίδας. Αυτό, όμως, είναι κάτι που δεν θα το μάθουμε ποτέ, γιατί προφανώς σε κανένα παιδικό κρεβάτι πριν τον ύπνο δεν θα εξιστορηθεί!

Ο αυτοπροσδιορισμός είναι λέξη κλειδί σε όλη αυτή τη συζήτηση. Αν το καλοσκεφτείς, οι περισσότερες ψυχολογικές παθήσεις πηγάζουν από το γεγονός ότι προσδιορίζουμε τον εαυτό μας μονοσήμαντα. Είμαι αυτό και τίποτε άλλο. Γι’ αυτό πρέπει να αποφύγουμε τις ταμπέλες όπως ο διάολος το λιβάνι. Κάποτε είχα ρωτήσει κάποιον ‘τι θεωρείς ότι είναι αυτό που σε περιγράφει;’. Η απάντηση ήταν αποστομωτική και σχεδόν σοκαριστική: ‘είμαι gay!’. Από ό,τι θα μπορούσε να επιλέξει, αυτός απάντησε το τι κάνει στο κρεβάτι του… ό,τι και να σήμαινε αυτό. Θα μπορούσε να σκεφτεί τόσα πράγματα, όμως αυτός θεώρησε ότι αυτό τα περιέκλειε όλα.

Τι μας εγκλωβίζει σε έναν ρόλο; Οι φόβοι μας; Τα άσχημα βιώματα; Οι ανασφάλειες; Η μοναξιά; Ο εγωισμός; Δεν ξέρω ειλικρινά! Αυτό που νομίζω ότι κατανοώ, είναι ότι σκοπός σε αυτή τη ζωή τη ριμάδα είναι να συλλέγουμε στιγμές… να ζούμε πράγματα. Για παράδειγμα, βλέπω συχνά-πυκνά στο φιλικό μου χώρο συζητήσεις για τις αποτυχημένες σχέσεις. Τι πάει να πει αποτυχημένη σχέση; Ποιο ουτοπικό παραμύθι επιτάσσει την ανυπαρξία ημερομηνίας λήξης σε μια σχέση; Αυτό το γαμημένο ‘και έζησαν αυτοί καλά’, πόσους ανθρώπους έχει καταστρέψει; Ποιος έξυπνος ξεσκίζει τον έρωτα και την απαράμιλλη ομορφιά του, στο βωμό της αξίας του ‘έρωτα ζωής’; Το λέω μετά βεβαιότητας, αλλά πιο μεγάλη μούφα από το ‘life-time love’ δεν υπάρχει. Πόσο Hollywood πια στη ζωή μας; Πόσο Βικτωριανός ρομαντισμός του χειρίστου είδους; Πόσο πουριτανισμός στο μεγαλείο του;

Το να εγκλωβιστείς σε ένα ρόλο ή ακόμη και σε έναν εικονικό κόσμο, στον οποίον θεωρείς ότι τα πάντα ακολουθούν νόρμες, κανόνες, στατιστικές και αλγόριθμους είναι ίσως η καλύτερη δικαιολογία για να μείνεις άπραγος. Αν όντως γνωρίζεις ότι κάποια μέρα θα έρθει το τέλος (και αυτό είναι το μόνο βέβαιο σε αυτή τη ζωή), τότε η βέλτιστη στρατηγική είναι να κλειστείς σε ένα δωμάτιο και να κάτσεις σε μια καρέκλα και να περιμένεις καρτερικά το τέλος. Αν και πάλι δεν είσαι σίγουρος αν θα σου έρθει το ταβάνι στο κεφάλι.

Το πρόβλημα δεν είναι να φοβάσαι να ζήσεις. Αυτό βρε αδερφέ τουλάχιστον αντιμετωπίζεται ακόμα και με ψυχολογική υποστήριξη. Το πραγματικό πρόβλημα είναι να έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι δεν πρέπει ή απλά δεν αξίζει να ζήσεις. Εκεί δεν μπορεί κανείς να σε βοηθήσει. Εκεί η μόνη λύση είναι μια βόλτα Τατοϊου και Χαριλάου Τρικούπη γωνία. Πλήρως ανακαινισμένο, δίχως κάγκελα. Βολεύει και το Β7…

18 σχόλια:

  1. Όλα τα λεφτά η τελευταία παράγραφος..
    Αυτό με το παραμύθι.. είναι που το τέλειο δεν το βρίσκεις ποτέ.. και όλο στην προσπάθεια μένεις.. να παίζεις το ρόλο μόνος σου, και όταν έρχεται η ώρα να βγεις στη σκηνή, να βλέπεις ότι δεν σου πάει ο ρόλος, δεν είναι για σένα.. κάνεις λάθος που έχεις αυτή την ιδέα για σένα..
    Ουφ.. σκέψη πρωί πρωί!!!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "σκοπός σε αυτή τη ζωή τη ριμάδα είναι να συλλέγουμε στιγμές… να ζούμε πράγματα."

    Ωραία τα είπες (όλα)!!

    Μια φορά κι ένα καιρό ένας πρίγκηπας με ρώτησε... θα είσαι εδώ για πάντα; Του απάντησα ότι το μονο που έχω να δώσω είναι "ο χρόνος του τώρα". Το παραμύθι τελείωσε και ο πρίγκηπας έφυγε χορτασμένος από έρωτα.

    Το χειρότερο που μπορεί να κάνει κάποιος στον εαυτό του είναι να θέλει να μπει σε κουτάκια ή να μείνει "μέσα" σε αυτά που κλείσαν. Θέλει (και έχει) ανατροπές η ζωή, αναγκαστικά κι εσύ προσαρμόζεσαι ή προσπαθείς ν'αλλάξεις ότι δε σ'αρέσει. Ο έρωτας είναι εκεί για να σου δίνει δύναμη όχι για να στην παίρνει.
    Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις πάθος σε ό,τι κι αν κάνεις!

    Καλημέρα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι υπάρχει Τατοϊου και Χαριλάου Τρικούπη γωνία; ενημέρωσε με αν είναι να πεταχτώ...
    Καλά είναι τα παραμύθια μα πήξαμε στους δράκους !! μα να μου βγάλεις την Σταχτοπούτα κοντοπούτανο
    τστστσ τι διεστραμμένο μυαλό,τώρα θα μας πεις ότι κάτω απο τις στάχτες έκρυβε και το δονητή της...εεελεος...
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οι σκληρές αλήθειες, όμορφα καταγράφονται, όπως σε αυτό το post.
    Ειδικά η τελευταία παράγραφος. Προσωπικά διατηρώ επιφυλάξεις αν και στη γωνία Χαρ.Τρικούπη και Τατοΐου μπορούν τελικά να βοηθήσουν τους ανθρώπους που αρνούνται να ζήσουν, αλλά πράγματι βολεύει και το Β7 (Στάση, «3η Χαρ.Τρικούπη», για να μην γίνει κι άλλο λάθος).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τον κακό σου τον καιρό που θα πεις τη Σταχτοπούτα κοντοπούτανο! Ε μα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κοντοπούτανο η Σταχτοπούτα. Τέλειο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. αυτό με τους γκει που νομιζουν οτι αυτο μονο τους περιγραφει με εκνευριζει επισης..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ηφαιστιωνά μου, άσε τα παραμύθια στην άκρη. Καλά είναι εκεί μέχρι τα 12. Από εκεί και πέρα καλό είναι να ζούμε τη ζωή μας αποδεσμευμένοι από εμμονές που μας πάνε πίσω. Δεν υπάρχει ένας ρόλος. Υπάρχουν πολλοί που εναλάσσονται ανά περιόδους και περιστάσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τι πιο όμορφο πράγμα Joyce μου από τον 'χρόνο του τώρα'; Αυτό δεν είναι το νόημα; Αν αυτό περικλύει και το αύριο ακόμα καλύτερα, αλλά πόσα πράγματα καταφέρνουν να ικανοποιήσουν αυτή την ανάγκη;

    Πολύ σωστά, ο έρωτας είναι εκεί για να σε απελευθερώνει, όχι για να τον φοβάσαι και να τον βαφτίζεις με κουτιά, ταμπέλες και απαγορευτικά σήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φούλη μου, στην εν λόγω διεύθυνση είναι η Κλινική Σινούρη. Πλήρως ανακαινισμένη και κούκλα πλέον!

    www.sinouri.gr

    Χλιδή σε λέω!

    Και βέβαια κοντοπούτανο...και για τον δονητή θα σε γελάσω...αλλά δεν θα μου έκανε και καθόλου εντύπωση μεταξύ μας...χαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Apos μου, όταν έχεις καλή παρέα μπορείς να προβληματιστείς επικοδομητικά και να έχεις τροφή για 10 posts τουλάχιστον.

    Η Κλινική στη περίπτωση κάποιον ελάχιστα πράγματα μπορεί να κάνει είναι η αλήθεια, αλλά από την άλλη μια διερευνητική επίσκεψη δεν έβλαψε ποτέ κανέναν...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Οργιό μου...η Σταχτοπούτα είναι το πιο άθλιο παραμύθι ever. Κοντοπούτανο...και λίγα λέω! Εξάλλου τα έχει πει πολύ πριν από μένα η Λιλή Ζωγράφου. Και ποιος είμαι εγώ για να διαψεύσω την τρισμέγιστη Λιλή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Arnold Bocklin, και λίγα λέω, όπως εξήγησα και στην Cinderella από πάνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. By me, οι gay είναι μόνο μια περίπτωση. Το θέμα είναι θεωρώ πολύ πιο σύνθετο και αφορά όλο τον κόσμο. Ίσως σε αυτή την περίπτωση απλά τα πράγματα είναι πολύ πιο έντονα, γιατί δρουν επικουρικά και άλλοι κοινωνικοί λόγοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ωραιο κειμενο, λεει αληθειες
    μαρεσει πολυ το κειμενο σου, τα χω ψαξει ολα αυτα πολυ μεσα μου
    μου πηρε μια δεκαετια να μαθω να ζω,..
    αλλα καθε μερα μαθαινω ακομη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. το θεμα ειναι να μπορεσεις να διαλεξεις εσυ τον ρολο που θα παιξεις και να μην τον διαλεγουν αλλοι για σενα. τοτε φτανεις την απολυτη ευτυχια νομιζω ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Άσωτε νομίζω ότι δεν υπάρχει tutorial για το πως θα ζούμε. Αν υπήρχε, τότε δεν ξέρω αν θα άξιζε και να ζούμε. Απλά νομίζω ότι αν τα πας στο μέτρημα καλά, τότε θα έχεις ζήσει μια πολύ όμορφη ζωή...ισορροπημένη...με φίλους, καθημερινές στιγμές, πάθος και έρωτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δεν ξέρω Βασίλη αν αυτό είναι πάντα εύκολο. Εξάλλου ζούμε μέσα σε κοινωνίες και αναγκαστικά μας επιβάλλονται ρόλοι, είτε θεωρούμε ότι εμείς τον έχουμε επιλέξει, αλλά κατά βάση η επιλογή είναι κατ'ουσία υποβαλλόμενη! Σίγουρα η απόλυτη ευτυχία βρίσκεται στην απελευθέρωση. Απελευθέρωση από αυτό που η κοινωνία επιβάλλει με συντηρητικότητα, αλλά ακόμα πιο επικίνδυνα (και αυτό είναι το θέμα μου στο κείμενο) από αυτό που ο ίδιος μας ο εαυτός μας επιβάλλει για να μας "προστατέψει" από το φανταστικό μπαμπούλα της όποιας εσωτερικής μας φοβίας και αδυναμίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;