Ιστορίες Γυμναστηρίου!

Μια φορά και έναν καιρό που λέτε, σηκώθηκα και είπα να ξαναπάω στο γυμναστήριο. Κάπως έτσι δεν αρχίζει και το με παραμύθι με το Χάνσελ και τη Γκρέτελ; Αυτά τα πιτσιφρίκια βέβαια δεν πήγαν γυμναστήριο – αλίμονο 5 χρονών σκατά – αλλά ένα ταξίδι το αρχινίσανε κατά μία έννοια. Στο δρόμο μασαμπουκώσανε μισό σπίτι βέβαια. Αυτά δεν ήταν παιδιά…η χαρά της λαιμαργίας ήταν…αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα! Παίρνω, λοιπόν, το αυτοκίνητο, γιατί βλέπετε το νέο γυμναστήριο δεν είναι και δίπλα όπως το παλιό, αλλά έχει τα χιλιομετράκια του, και φθάνω απόξω.

Με το που μπαίνω μέσα, πάλι καλά που δεν μου ζήτησαν ταυτότητα. Πάω στο γυμναστή και τον χαιρετώ. Πήγε να ξανασυστηθεί ο άνθρωπος…τύπου εσένα σε έχω δει κάπου-κάπου σε ξέρω (μην αγχώνεστε…δυστυχώς δεν είμαι το στιγμιαίο λάθος του), αλλά τώρα δεν ξέρω από πού. Κάτι το κούρεμα, κάτι το νέο γυαλί, κάτι το ότι είχε να με δει κάνα τρίμηνο στη καλύτερη, δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος.

Ευθύς, λοιπόν, πάω στα λουξ αποδυτήρια μας. Ήταν τόσος ο καιρός που είχα να πάω που τα είχαν αλλάξει κιόλας. Δεν πιάνετε ωστόσο τι ακριβώς εννοώ βάζω στοίχημα!!!! Ο δικός σου, λοιπόν, πάει και μπαίνε με δόξα και τιμή – σαν τη κυρία Κοκοβίκου ένα πράγμα – μέσα στα γυναικεία αποδυτήρια. Κι άντε να με πιστέψουνε ότι δεν το έκανα με δόλο. Αμέσως βέβαια τη ψυλλιάστηκα τη δουλειά, μιας και ήταν άδεια…και ως γνωστόν ανδρικά αποδυτήρια χωρίς ένα γυμνό με τη μαλαπέρδα έξω να πηγαίνει πέρα δώθε ανά πάσα στιγμή...απλά δεν γίνεται. Βγαίνω έξω και βλέπω το σηματάκι που είχα λησμονήσει να προσέξω. Για καλή μου τύχη, βρίσκω τα ανδρικά αποδυτήρια και μπαίνοντας αμέσως κατάλαβα τη διαφορά.

Αφού έβαλα φόρμα και τα λοιπά…και έγινε πιο κουκλί από τα κουκλιά….κατεβαίνω στα όργανα. Ένα έχω να πω…αυτός ο διάδρομος όσο καιρός και να περάσει, θα τον μισώ όλο και περισσότερο. Το πόσο βαριέμαι να τρέχω σαν την άδικη κατάρα και να μη φτάνω και κάπου δεν λέγεται. Σαν τον Βέγγο νιώθω κάθε φορά που ανεβαίνω εκεί πάνω! Τα όργανα από την άλλη είναι πιο διεκπεραιωτικά. Χτυπιέσαι εκεί με τα κιλά σου και λες κάτι έκανα μετά. Μαλακίες…το μόνο που έκανες είναι ότι ξέδωσες εκεί λίγο, γιατί μετά που θα τσακίσεις το φαγητό θα έρθεις μια στα ίσα σου.

Πάντως ρε παιδί μου, τόσο καιρό που πάω γυμναστήριο (καλά μη κοιτάς τώρα περιπαιχτικά, πιο παλιά πήγαινα πιο συστηματικά) βλέπω ότι όλοι οι άντρες έχουν πάθει μια παράνοια. Δεν λέω, ωραίο πράγμα το σώμα. Ποιανού δεν του τρέχουν τα σάλια όταν δει ένα καλοσχηματισμένο στέρνο που στάζει ιδρώτα και έναν κοιλιακό που μπορείς να παίξεις ανενόχλητος τρίλιζα και σε κάποιες άλλες περιπτώσεις και SOS μη σου πω! Ωστόσο, όλο αυτό το πράγμα έχει φτάσει και σε σημεία τρέλας. Σαν να εξελισσόμαστε σε ένα άλλο είδος άντρα που ο ναρκισσισμός δεν μας αφήνει να δούμε κάτι πιο πέρα από αυτό που φαίνεται (να μου πεις, αν ήσουν και εσύ έτσι δεν θα τα έλεγες αυτά…μπορεί! Τι να πω;) Ένα γυμναστήριο πάντως μέσα στη τεστοστερόνη που όλοι οι τύποι διαφημίζονται και κοιτάζουν τους άλλους. Οι έρμες οι γυναίκες – οι 3-4…μη φανταστείς – περνούν απαρατήρητες. Και μη μου πει κανείς ότι όλοι στο γυμναστήριο μου κουνούν την αχλαδιά, γιατί θα τρελαθώ! Να κόψουμε τότε τα Bars και να τρέχουμε όλοι στα γυμναστήρια. Θα έχουμε και τα τυχερά μας, αλλά και καλό στους εαυτούς μας θα κάνουμε!

Καλά ήταν πάντως! Τώρα βαριέμαι να ξαναπάω σήμερα. Από βδομάδα πάλι!

υ.γ. Τον κύριο στη φωτό…τον είδα LIVE χτες να περπατάει στο Γκάζι…ουφφφφφφφφ!!!!!! Λοιπά σχόλια δεν δύναμαι να κάνω.....αχ!