Anna and the Cat

Με λίγο Preisner στα ηχεία κάθομαι ήρεμος να γράψω ένα κείμενο.

Έχει προηγηθεί εκτενές εορταστικό τηλεφώνημα με το Mahler, κατά τη διάρκεια του οποίου βέβαια θυμήθηκε να τον πάρει…τηλεφωνικώς… (sic) η μισή blogόσφαιρα και η άλλη μισή Ελλάδα. Κοινώς σήμερα όλοι τον πήραν (τηλέφωνο…για να μην έχουμε και παρανοήσεις). Εγώ του πρότεινα να ορίσει γραμματέα-τσατσά να του κρατάει τα τηλέφωνα και να μπορέσουμε να μιλήσουμε με την ησυχία μας για το κολασμένο μας πάθος που αρνούμαστε τόσο καιρό, αλλά για κάποιο λόγο δεν το θεώρησε πρέπον. Τι να πω; Κατά βάθος ξέρω ότι ποθιόμαστε (πολύ Άντζελα μου θύμισε αυτό, αλλά δεν ξέρω γιατί!) κάργα, αλλά θέλουμε να ζήσουμε πρώτα τη ζωή μας πριν καταντήσουμε μαζί να πλέκουμε.

Αφού η σχέση μας ήταν αναγκαστικά ο κορμός του τηλεφωνήματος, και σαφώς μετά τα απαραίτητα χρόνια πολλά και τα “κι εγώ σε αγαπάω-ας μην το λέμε συνέχεια-καταντάει αηδία”, του εξήγησα ότι πρέπει να πάμε στη Βίσση. Βλέπετε η Soula έπαθε μια πλάκα όταν πήγε, και μας έχει πρήξει ότι η καλλιτεχνική αρτιότητα του show ξεπερνάει τα Μπολσόι και τα Κίροφ μαζί. Τα δε κείμενα είναι επιπέδου Σακελάριου-Γιαννακόπουλου, ενώ τα φώτα Ελευθερία Ντεκώ στη χειρότερη. Δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος να το πιστέψει, γιατί ως γνωστόν η Soula είναι εγγύηση στη ποιότητα.

Βασική μας μέριμνα βέβαια ήταν πως θα πείσουμε το Mahler να έρθει Βίσση. Γιατί εγώ, ως γνωστόν, παρότι κουλτουριάρης, έχω και μια πολυσυλλεκτικότητα ως άνθρωπος. Ενώ ο Γάτος είναι…πώς να το θέσω κομψά τώρα;…μαμούχαλος να το πώ;…σπιτόγατος να το πω;…σπαγκοραμμένος να το πω;…κλαψομούνης τελοσπάντων!!...περιττό να σημειώσω ότι τον λατρεύω!! Έπρεπε, λοιπόν, να βρω το αδύνατο σημείο του. Και εννοείται ότι βρήκα το τέλειο επιχείρημα. “Βρε Mahler μου…θα μας πάει γύρω στα 20 ευρώ το άτομο…οπότε θα κόψουμε ένα θέατρο και θα πάμε στην Απόλυτη”… Ο Γάτος έσκασε στα γέλια βέβαια, γιατί ως γνωστόν το θέατρο, η όπερα και το μπαλέτο είναι άμεσα υποκατάστατα της Απόλυτης και των μπουζουκιών.

Μάταια προσπάθησα να τον συνεφέρω και να ξεδιπλώσω τα αδιάψευστα επιχειρήματα μου. Τελικά τον απείλησα ότι θα τον φιμώσω και θα τον μεταφέρω με καροτσάκι, γιατί είπαμε ότι από αύριο ξαναπάω γυμναστήριο, αλλά δε νομίζω να προλάβω να κάνω τέτοια πρόοδο μέχρι εκείνη τη μέρα! Παραδόξως το φίμωμα και το όλο S&M έπιασε τόπο…δεν ξέρω αν πρέπει να ανησυχήσω για αυτό βέβαια…

Κοινώς…ένα είναι το συμπέρασμα…για χάρη της τέχνης, κόψτε ένα θέατρο και πηγαίνετε στην Απόλυτη! Με αυτό τον τρόπο προωθείτε και την υψηλή καλλιτεχνική έκφραση στην Ελλάδα, αλλά και γελάτε με τα φιλαράκια σας!

Love you ρε Γάτε…και Χρόνια Πολλά γκόμενε ατέλειωτε…