Easter Log

Άσε ρε μπάρμπα το ακορντεόν να παίζει και κλείσε τα ρημαδιασμένα τα κλαρίνα. Ναι ξέρω…σου θυμίζουν το χωριό σου που έτρεχες στα πανηγύρια. Εγώ τι φταίω να μου τρυπάνε το αυτί; Και έλα πια να κάτσεις στο τραπέζι…πεινάμε λέμε. Άντε είμαι μεγαλόψυχος άνθρωπος…άσε και το κλαρίνο να παίζει…αλλά για τω Θεώ…έλα στο τραπέζι να φάμε. Δεν είμαι λέει παραδοσιακός! Εγώ…;

.

.

.

Από το μπαλκόνι αυτό η θέα είναι μοναδική. Δεν μπορώ να στη δείξω, αλλά είναι μοναδική. Από τη μια μεριά ο Λυκαβηττός και από την άλλη πίσω από κάτι κεραίες και με λίγο τέντωμα του κορμιού η Ακρόπολη. Ο Λυκαβηττός, όμως, φαίνεται ξεκάθαρα σου λέω. Πρέπει να έρθεις να τη δεις. Εκείνο το μπαλκόνι μαζεύει όλες τις αντιθέσεις αυτής της χώρας. Το πρωί απλώνεται μπροστά σου η ασχήμια της πόλης, ενώ το βράδυ – κρύβοντας όλες τις ατέλειές της – είναι μια κούκλα. Να μου το θυμηθείς…η Αθήνα το βράδυ φτιασιδώνεται…make up, eye-liner, mascara…όλα στη σειρά…και πάει και κομμωτήριο σου λέω…κάθε βράδυ!

.

.

.

Τι ζώδιο είμαι; Καρκίνος…θα ζήσω γιατρέ μου; Σε αυτή την ηλικία μάλλον δεν το βλέπω να τη βγάζεις αγαπητέ μου, ήταν η απάντηση του. Μπορούμε μετά από τόσα χρόνια να μιλάμε πια, και μάλιστα ξεκάθαρα. Δεν ξέρω αν μου αρέσει αυτό. Κάποια θέματα μπορεί και να είναι καλό να τα παραβλέπεις…σαν να μην έγιναν. Η λήθη πολλές φορές είναι ένα σπουδαίο φάρμακο. Δεν ξέρω πια! Πάντως είναι πολύ καλό σημάδι ότι μπορούμε να ανασύρουμε αναμνήσεις από το άμεσο παρελθόν χωρίς να πονάμε τόσο. Το λες και μια βελτίωση…

.

.

.

Οι μέρες περνάνε νωχελικά. Έτσι δεν πρέπει να περνάν οι γιορτές; Να τις καταλαβαίνεις βρε παιδάκι μου! Φαγητό, γλυκά, κουβέντες επί κουβέντων και μια διαρκή επαγρύπνηση για όταν θα χτυπήσει το κινητό. Έτσι περνάνε κάπως οι γιορτές. Και παρότι Αθήνα και όχι κάπου πιο εξοχικά δίπλα από τη θάλασσα…νομίζω ότι ήταν πολύ όμορφες γιορτές….