To Soundtrack της ζωής μου...όχι στο ALTER!!

Το Soundtrack της ζωής σου! Τι είναι αυτό; Σαν εκπομπή του Παυλόπουλου μου κάνει στο ALTER αμέσως μετά τα παρατράγουδα της Πάνια. Δεν είναι αυτά για μένα σου λέω…εγώ είμαι παιδί του Mega! Όχι της Όλγας και του παρεακίου της (μη μου πάθει τίποτα και ο Αργεντίνος)…του πιο βραδινού λέμε. Όμως, επειδή η υπόσχεση είναι υπόσχεση…κι εγώ το λόγο μου τον κρατάω, είπα να το γράψω αυτό το μουσικό post. Και άκου αγαπητέ μου αναγνώστη τη λογική πίσω από αυτό το τόλμημα.

Οι ταινίες του Hollywood (οι αμερικανιές ντε) εμπλουτίζονται πάντα από ωραία μουσικά θέματα, τα οποία χρωματίζουν τις ενέργειες και τα παθήματα των ηρώων ανάλογα με το αίσθημα που θέλουν ή ιδανικά θα έπρεπε να βιώσουν. Στη πραγματικότητα, όμως, δεν κυκλοφορούμε με έναν κύριο με φορητό synthesizer να μας κυνηγάει διακριτικά…όπως επίσης το mp3 που ακούμε δεν δύναται να ακούγεται στη διαπασών όταν εμείς το θέλουμε. Και αυτό είναι ένα – όπως και να το κάνουμε – σοβαρό πρόβλημα! Ωστόσο, δεν χρειάζεται να αγχωνόμαστε και να πέφτουμε ψυχολογικά, αφού το Blogging (σε συνεργασία με το youtube) μπορεί να μας λύσει και αυτό το πρόβλημα…πέρα από τα ψυχολογικά μας. Να μου θυμηθείς ότι το μόνο που δεν κάνει το Blogging είναι παντζούρια και καφέ!

Ο φίλτατος blogger Gi…orgio “έγραψε” ένα μικρό CD με το ποια τραγούδια θα συμπεριλαμβάνονταν στο υποθετικό Soundtrack της ζωής του. Είπα, λοιπόν, κι εγώ να ανασύρω από το χρονοντούλαπο της ιστορίας όλα εκείνα τα αριστουργήματα που με συντρόφευσαν στις δύσκολες, εύκολες, χαρούμενες, αλλά και λυπημένες στιγμές της ζωής μου. Αφήνοντας μια χαραμάδα βέβαια για μελλοντικά updates ή και εκ βάθρων αλλαγές στο μέλλον.

Νο1. Γιατί όταν πονάς…πονάς: Τι γίνεται όταν σε αφήνουν αμανάτι και δεν ξέρεις τι σου συμβαίνει; Τι γίνεται όταν ο χωρισμός ή η φερέλπιδα ένωση δεν ευοδώθηκαν. Τότε κλαις! Δεν λέω. Τότε τα σπας! Και πάλι δεν διαφωνώ. Μετά όμως; Όταν κοπάσει το αίσθημα της έλλειψης και του δράματος; Τότε αναγνώστη μου τα καις και φωνάζεις…

Νο2. Γιατί όταν έχεις ερωτευθεί…όλα στον θυμίζουν: Κοίτα να δεις…το να χωρίσεις είναι δεκτό, αλλά μη περιμένεις ως μέσος άνθρωπος να πεις «τι είχαμε, τι χάσαμε, ψωλέω σε ξεχάσαμε»…όοοοχιιιιιι!!! Πρέπει λίγο πριν να βάλεις τη Φανή στο πικ απ (αμ πως…cd νόμιζες θα πω;…έχουμε και μια κλάση) να ρίξεις και ένα τελευταίο κλάμα για όλα θα στον θυμίζουν απλά κι αγαπημένα…

Νο3. Δεν θες να μείνετε φίλοι…πως το λένε; : Στα νιάτα μου κυρίως, υπήρξαν πάμπολλες στιγμές που είχα ερωτευθεί φίλες μου. Στα ύστερα χρόνια της «μεταπολίτευσης» πάλι υπήρξαν ελάχιστες στιγμές που ένιωσα και πάλι την απάντηση στο πετσί μου «είσαι καλό παιδί, αλλά σε βλέπω φιλικά»! Για όλες εκείνες τις φορές που η πόρτα της φιλίας άνοιγε διάπλατα και εγώ την έσπρωχνα να κλείσει…για όλες τις απεγνωσμένες βραδιές που φώναζα «I don’t want to be friends!»…

Νο4. Ναι ζηλεύω…τιμή μου και καμάρι μου: Λένε ότι αν τα δάκτυλα σου σπάνε πολύ στη μέση τους όταν τα κάνεις πίσω, τότε είσαι αφόρητα ζηλιάρης. Guess what…εμένα κάνουν σχεδόν ορθή γωνία! Εεεεε ναι…ζηλεύω…και μάλιστα πολύ…και μη κοιτάτε που δεν το δείχνω! Απλά επειδή ενοχλούμε να μου το κάνουν…κρατιέμαι με νύχια και με δόντια για να μη κάνω στους άλλους, αυτά που μου τη δίνουν…

Νο5. Μόνο τη μπλούζα του Κurt δεν φόρεσα…για λόγους καλαισθησίας…μη νομίζεις! : Γιατί υπήρξα κι εγώ νέος…χρόνια πριν! Γιατί κι εγώ όταν ακούω αυτό το κομμάτι κοπανιέμαι σα 15-χρονο! Γιατί το να μυρίζεις νεανίλα, είναι το πιο όμορφο πράγμα…όταν έχεις όλο τον κόσμο και το μέλλον στα πόδια σου…

Νο6. Τι κι αν έπεσα…θα ξανασηκωθώ! : Το να σωριαστείς στο πάτωμα είναι αναπόφευκτο. Μα είτε για έρωτα, είτε για επαγγελματικό λόγο, είτε για οικογενειακό…το πάτωμα ρεζερβέ το έχεις μια ζωή σου λέω…τα έχει πει και η Τσανακλίδου! Σιγουράκι, όμως, πρέπει να έχεις και τη δυνατότητα σου να σηκωθείς όρθιος στα πόδια σου και με σθένος να πεις…“την επόμενη φορά, θα βάλω επιγονατίδες”…

No7. Sex is good...το είπε και η Madonna! : Δεν ήξερα ότι δεν έπρεπε να μιλήσουμε για σεξ. Αλλά μιας που τ’ αναφέραμε…τι σκατά soundtrack θα ήταν αυτό χωρίς και λίγο Χ…ξέρεις…εκείνο το κόκκινο σηματάκι που βάζουν πάνω δεξιά στην οθόνη…

Νο8. Για όλες τις στιγμές που περνάω καλά και είμαι ευτυχισμένος: Η ζωή – ευτυχώς – δεν είναι μόνο δράμα. Είναι στιγμές χαλάρωσης με φίλους. Είναι στιγμές τρυφερότητας με το μωρό σου. Είναι οικογενειακές συνάξεις με άπλετο γέλιο στο τραπέζι. Είναι παραλίες, φωτιές, βράδια, αγάπη, έρωτας, συναίσθημα…είναι Ζωή…

Νο9. Γιατί μπορεί να κοιτάς και το ταβάνι με ένα τσιγάρο στο χέρι: Δεν έχει σημασία αν είσαι στεναχωρημένος. Δεν έχει καν σημασία αν είσαι χαρούμενος. Η απόλαυση του εαυτού σου μόνου του…είναι μια πολυτέλεια που κανείς ποτέ δεν μπορεί να σου στερήσει. Και τότε με τη συντροφιά ιδανικά ενός τσιγάρου…μπορείς να αγναντεύεις το απέραντο τίποτα χωρίς καθόλου τύψεις…

Νο10. Γιατί ο έρωτας μπορεί να τραγουδηθεί μόνο στα ελληνικά: Αυτό μόνο…

Νο 11. Νανουρίσου αγάπη μου: Λίγο πριν πάμε για ύπνο…μιας και εκεί ξοδεύουμε σχεδόν το ένα τρίτο της ζωής μας…νομίζω ότι πρέπει να νανουρίσουμε τον έρμο τον Κάιν για τα αμαρτήματα που έχει κάνει. Και μιας και όλοι μας θέλοντας ή μη έχουμε βρεθεί στη θέση του Κάιν…δεν θα μπορούσα να μη νανουριζόμουν με τις έννοιες του…

Νο12. Πάντα το Τέλος: Είναι πολλά τα τραγούδια που μείναν έξω από αυτό post…χαλάλι όμως! Δώδεκα τραγούδια μου είπαν από τη δισκογραφική να βάλω…δώδεκα θα βάλω! Όμως όπως κι αν αρχίζω, όπως κι αν συνεχίζω…πάντα έτσι θα τελειώνω…με το δικό μου τρόπο…