Ο Μπούμπουρας πετάει...βζουν...βζουν...βζουν...!!!

Το ζουζούνι υπήρξε ανέκαθεν μια πολύ αγαπημένη μου λέξη. Πρωτίστως, γιατί δημιουργεί αμέσως έναν ήχο στα αυτιά σου – βζουν…βζουν - και η αγάπη μου σε οτιδήποτε μπορεί να μου οπτικοποιεί αισθήματα είναι παραπάνω από δεδομένη. Δευτερευόντως, όμως, γιατί μου δημιουργεί μια παιχνιδιάρικη και χαδιάρικη αίσθηση. Στα αγγλικά, η αντίστοιχη λέξη “bug” δεν θα έλεγα ότι μπορεί να προκαλέσει τα ίδια αισθήματα. Άσε που σε αυτή τη περίπτωση το μυαλό μου πάει σε κάτι σαν κοριό, που όσο να το κάνεις ο κοριός δεν έχει τίποτα το γλυκό και το παιχνιδιάρικο … άρα για μια ακόμη φορά ευτυχής που είμαι Έλληνας!

Αν σε πω ζουζούνι, τότε πάει να πει ότι είτε είσαι ένα μικρό σκατιάρικο που υπεραγαπώ και θέλω να του ζουλήξω τα μάγουλα, είτε είσαι ένα μεγάλο σκατιάρικο που υπεραγαπώ και θέλω να του ζουλήξω τα μάγουλα … με διαφορετικό τρόπο προφανώς κάθε φορά. Θέλω να πω το εξής: η λέξη περιέχει – για μένα πάντα – την απαραίτητη στοργή και τρυφεράδα που χρειάζεται είτε αναφέρεσαι σε ένα παιδάκι, είτε στο έτερον σου ήμισυ! Απλά κάθε φορά εκφέρεται με τελείως διαφορετικό τρόπο.

Οι αναγνώστες επιστήμονες θα αναφωνήσουν βέβαια … μα τι βλακείες είναι αυτά, δεν υπάρχει καν ο επιστημονικός όρος ζουζούνι. Ευθύς αμέσως βέβαια θα πεταχτώ και θα υπεραμυνθώ του όρου μου, λέγοντας ότι πρώτον είναι ξενέρωτοι και δεύτερον στον έρωτα και στην αγάπη επιστήμη δεν χωρά! Ακούς εκεί. Μου θυμίζετε αυτούς που προσπαθούν να εξηγήσουν τον έρωτα ως μια απλή χημική αντίδραση. Το ξέρω αγαπητέ μου ότι έτσι είναι – ή μάλλον το ψυχανεμίζομαι – αλλά δεν έχω καμία ανάγκη σε πληροφορώ για να το πιστοποιήσω. Η επιστημονική μου αναζήτηση φθάνει σε ορισμένα επίπεδα και από εκεί και πέρα προτιμώ τη γλυκιά αβεβαιότητα της ηθελημένης άγνοιας.

Ζουζούνια, λοιπόν, όλου του κόσμου ενωθείτε!

υ.γ Μη βάλει κανείς τραγούδι από τα Ζουζούνια από κάτω … ΤΟΝ ΕΦΑΓΑ!!!