My first draft of resolutions

Νομίζω ότι όσο μεγαλώνει κανείς, τόσο πιο λίγη ανάγκη θα έπρεπε να έχει να κάνει απολογισμούς...μόνο τα απαραίτητα φθάνουν! Το μυαλό, όμως, είναι άτιμο πράγμα! Τώρα, στο δωμάτιο του πατρικού μου σπιτιού, γυρίζοντας το χρόνο λίγο πίσω...σε κάθε απολογισμό που είχα κάνει τα περασμένα χρόνια σκέφτομαι τι πέτυχα, τι δεν πέτυχα και κυρίως τι θέλω να βάλω ως στόχο. Είμαι γενικά αισιόδοξος άνθρωπος...πολλοί φίλοι μπορούν να το πιστοποιήσουν. Κάποιοι μπορεί ακόμα να σας πουν ότι είμαι περισσότερο κι από όσο χρειάζεται...σε σημείο αφέλειας...χαζό παιδί χαρά γεμάτο. Έχουμε και λέμε λοιπόν για το χρόνο που μόλις έφυγε!

1. Όσος χρόνος και να περάσει ποτέ δεν θα συνηθίσω ότι κάποιους ανθρώπους τους έχω χάσει διαπαντώς από τη ζωή μου. Μου λείπει πολύ εκείνο το φιλαράκι που μου έδωσε το κίνητρο για να τα βρω με τον εαυτό μου και να γίνω αυτό που είμαι σήμερα. Σαν σήμερα ρε φιλε γιόρταζες...πραγματικά μου λείπεις...πραγματικά σε ευχαριστώ!
2. Η τύχη φέτος μου έφερε στη ζωή μου, ίσως έναν από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους που είχα ποτέ δίπλα μου. Έναν άνθρωπο που πρωτίστως είναι φίλος μου και μετά όλα τα άλλα. Ίσως ένα μεγάλο ευχαριστώ χρωστάω στο Είδωλο...ξέρει αυτό... ;-)
3. Φέτος υπήρξε η ουσιαστική χρονιά του απογαλακτισμού μου. Τελικά και εύκολο δεν είναι, αλλά καταλαβαίνω επίσης πως ο γυρισμός σε ένα άδειο σπίτι είναι τελικά ανυπόφορος. Ο φόβος της μοναξιάς, ίσως είναι πιο μεγάλος και από εκείνον του θανάτου...αν δεν είναι από μόνη της ένας μικρός θάνατος.
4. Το να πληρώνεις μόνος σου τους λογαριασμούς...όσο σκληρό κι αν φαίνεται όταν μετά δεν μένεις με τίποτα για να περάσεις τον υπόλοιπο μήνα...είναι απίστευτη καύλα τελικά...
5. Εν τέλει...κατάλαβα ότι η εμμονή κάποιων ανθρώπων να σου χρεώσουν ένα κατά γενική ομολογία λάθος σου, ως προπατορικό αμάρτημα...δεν είναι τόσο αθώα και ηθική όσο φαίνεται. Καλή καρδιά όμως μωρέ!
6. Για μια ακόμη χρονιά, το blogging υπήρξε ο δωρεάν ψυχολόγος μου. Είναι φοβερό το πως όσο περνάει ο καιρός, η αγάπη μου γι’αυτό δεν φθίνει.
7. Αυτοί που λένε ότι το διαδίκτυο, με όποια μορφή του, δεν μπορεί να σου δώσει πραγματικούς φίλους, δεν έχουν ιδέα στο ότι σε μένα έχει δώσει μερικά άτομα που πλέον αγαπώ σαν τρελός. Αφιερωμένο στο Όργιο, τον Θείο, τον Αργεντίνο, τη Σεφταλιά, τη Νινέτα και το Δημοσθένη που στα μελλοντικά βράδια Monopoly και Trivial θα σας παίρνω τα σώβρακα...χαχα!!
8. Δεν μετανιώνω για κανένα έρωτα που πέρασε τελικά από τη ζωή μου. Ούτε για έναν! Ακόμα και εκείνους που μου φέρθηκαν σκάρτα, εκείνου που έφαγα πόρτα, εκείνους που πληγώθηκα, εκείνους που ίσως καν δεν γνώρισα. Θέλω μέχρι να πεθάνω να ερωτεύομαι με όλη την καρδιά μου χωρίς να φοβάμαι τις συνέπειες. Αρνούμαι κατηγορηματικά τα στενά στεγανά της ανέραστης και καταπιεσμένης ερωτικότητας. Σας το ορκίζομαι ότι ακόμα κι αν είναι για ένα βράδυ...εγώ θέλω να ερωτευτώ...

Αρχίζει άλλος ένας χρόνος. Δύσκολος πράγματι από όσο φαίνεται. Ξέρετε, όμως, κάτι; Όσο έχω δίπλα μου ανθρώπους που αξίζουν και ελπίζω για κάτι καλύτερο...δεν έχω τίποτα να φοβηθώ.

Καλή μας χρονιά Παίδες... ;-)