If you go away

If you go away on this summer day, then you might as well take the sun away…

Η ζωή είναι γεμάτη από στιγμές πλήρεις και άλλες αποχωρισμού. Όχι με την έννοια του δραματικού χωρισμού…όχι με την έννοια που νομίζουμε. Όχι! Μικρών χωρισμών για λίγες ώρες, για λίγες μέρες…για λίγες στιγμές που μπορεί να φαντάζουν όμως αβάσταχτες.

Τις προάλλες ένα φίλος που με ξέρει όσο κανένας ίσως άλλος – σχεδόν δέκα χρόνια – γύρισε και μου είπε: «Ρε Μηδενικέ…με τρομάζεις…είσαι ερωτευμένος». Και εκεί, πάνω σε ένα τιμόνι στη Πειραιώς συνειδητοποίησα κάτι που ήξερα εδώ και κάμποσο καιρό. Πως ναι…είμαι ερωτευμένος, αλλά με ένα περίεργο τρόπο. Έχω τον ενθουσιασμό του έρωτα, αλλά είμαι τρομερά ήρεμος. Μάλλον λόγω ηλικίας. Όσο και να θέλω να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι ακόμα παιδί…δεν είμαι…και είμαι – πέρα από την πλάκα που κάνω – πάρα πολύ συμβιβασμένος με αυτό. Ένα κομμάτι όμως της ηρεμίας που βιώνω, μου το προσφέρεις εσύ…και σε ευχαριστώ γι’ αυτό.

Τη Δευτέρα, αφού σε άφησα ήμουν χάλια. Ξέρω πως πρέπει να συνηθίσω αυτούς τους μικρούς “χωρισμούς”, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μου είναι κάθε φορά όλο και πιο εύκολο. Το αντίθετο θα έλεγα. Βλέπεις είναι στιγμές που θέλω να τρέξω και να μείνω στην αγκαλιά σου και τίποτε άλλο να μην με απασχολεί. Αλλά η ζωή είπαμε…δεν μας τα φέρνει όπως θέλουμε. Άσε που δεν τολμώ να έχω παράπονο…μιας και να σε έχω μόνο στη ζωή μου είναι το μεγαλύτερο δώρο.

Δεν ξέρω πάλι τι με έπιασε, αλλά μόλις άκουσα αυτό το τραγούδι έπεσα σε μια γλυκιά μελαγχολία. Θέλω απλά να πάω στο μαξιλάρι μου και γλυκά να σε ονειρευτώ. Στα όνειρα βλέπεις δεν υπάρχουν αποστάσεις…πάλι καλά. Καληνύχτα μας…