25 Οκτωβρίου 2009

Εικόνες Βροχής

Αν πέσει μια στάλα, μικρό το κακό. Αν πέσουν δυο, οριακά διαφορετικό, αλλά τι να το κάνεις; Δυο στάλες βροχές δεν φέρνουν τη μπόρα. Η μαζικότητα, η ομάδα των στοιχείων είναι εκείνο που μπορεί να φέρει την αλλαγή. Και είναι τότε που ξάφνου η καθεμία στάλα αποκτάει μια δικιά της έννοια. Είναι η στιγμή που το πάτωμα έχει γεμίσει νερά και κάθε μία καινούργια μονάδα νερού που πέφτει συμμετέχει σε αυτό που ονομάζουμε πλημμύρα…συναισθημάτων ή από μια άλλη σκοπιά κοινωνικών εξελίξεων και ιστορικών συνθηκών. Σαν η πλημμύρα φουντώσει, τότε το καθαρό νερό γίνεται ένα με τα απόνερα. Εκείνα που η ανεξέλεγκτη φορά των πάντων, τα οδηγεί όπου είναι να τα πάει. Δεν έχει σημασία ο προορισμός. Τα νερά αυτά ποτέ τους δεν είχαν μια Ιθάκη. Συγχωρείστε με φίλοι μου, αλλά τα απόνερα δεν είναι πάντοτε εγκληματίες εν συνειδήσει. Είναι και θύματα εν απογνώσει. Μικροί ήρωες της καθημερινότητας. Βαριά κοινωνιολογία θα μου πείτε. Ίσως και ελαφριά ψυχολογία. Διαλέχτε και πάρτε…


Η βροχή πάντα που προκαλούσε μια γλυκιά κατάθλιψη. Από μικρό παιδί το θυμάμαι αυτό. Ποτέ δεν τη μίσησα. Μπορεί να με εκνεύρισε κάποιες στιγμές, άλλες να με έκλεισε στο σπίτι μου, άλλες να μου χάλασε τα σχέδια, αλλά πάντοτε την συγχωρούσα. Σε αντίθεση με το χιόνι που ακόμα του κρατάω τις κακίες μου (αν και τα τελευταία χρόνια τα βρίσκουμε σιγά-σιγά και με αυτό). Ένα είναι το κακό με τη βροχή…δεν αντέχεται μόνη της. Θέλεις παρέα για να τη ξορκίσεις και να τη διασκεδάσεις. Αλλιώς σε μαραζώνει.


Βρέχει πάλι απόψε. Βροντές, αστραπές και κεραυνοί να σχίζουν τον ορίζοντα. Δεν είναι παράξενο ότι η βροχή σου βγάζει κάτι το ποιητικό; Τόσο που κανένας ήλιος δεν μπορεί να στο βγάλει.


Εκείνο το βράδυ είχα περπατήσει μέσα στη βροχή. Λουσμένος από τη δροσιά της. Χείλη υγρά. Μάτια θολά με μια γλυκόπικρη γεύση. Επίγευση αλατισμένη, σαν να με έβρεξες με ένα κουβά θαλασσινό νερού. Η καρδιά ασθμαίνουσα, βαρύθυμοι χτύποι σαν να ήθελε μια και καλή να σταματήσει. Τα μαλλιά στο μέτωπο βαριά, σαν τα κρόσσια από ένα καλοδουλεμένο χαλί που στεγνώνει μετά από εξοντωτικό πλύσιμο. Έτρεξα κάτω από ένα υπόστεγο. Δεν ήθελα άλλο να βρέχομαι. Μουλιασμένα ρούχα στο βρόχινο στοιχείο. Μουλιασμένη και μια καρδιά, χωρίς κανένα εμφανή λόγο. Γιατί όλο αυτό μου συνέβαινε; Ήταν η βροχή ή κάτι άλλο, πιο βαθύ, πιο μεγάλο;


Δεν έβλεπες στο μέτρο. Η βροχόπτωση παχιά σαν πέπλο μέσα στη νύχτα. Πάντα είναι πιο μυστηριακό να βρέχει νύχτα. Γιατί άραγε; Η ματιά μου ήταν χαμένη και έσπασε μόνο όταν μια κοπέλα πέρναγε στο απέναντι πεζοδρόμιο. Πανέμορφη, με ένα αεράτο καλοκαιρινό φόρεμα. Δεν κρατούσε ομπρέλα…όχι…εκείνη η κοπέλα δεν το χρειαζόταν. Είχε κι αυτή μουλιάσει στο νερό και οι πτυχές του σώματος της διαγράφονταν ανάγλυφα από εκείνο το υγρό ύφασμα. Σαν να μην υπήρχε ρούχο. Μια Ελένη χωρίς πουκάμισο. Γεμάτη. Ολοκληρωμένη. Σούφρωσα τα μάτια μου για να δω καλύτερα. Η κοιλιά της κοπέλας ήταν πεταχτή. Αναμφίβολο σημάδι ότι κυοφορούσε. Μια γυμνή Γένεσις στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ύδωρ εκτός…μα πάνω από όλα ύδωρ κι εντός. Μια Νίκη της Σαμοθράκης σε ενδιαφέρουσα. Κι ήταν η πρώτη φορά που είδα τη Νίκη ολόκληρη και όχι ακέφαλη. Σπάνιο πράγμα σκέφτηκα. Ευλογημένος τελικά μες στο μουσκίδι μου.


Δεν είχα τίποτα να σκεφτώ. Θα γίνω ένα με τη βροχή και ας πλευριτωθώ. Και τότε η καρδιά μου γέμισε ξανά. Οι κτύποι ανέβηκαν. Κατάλαβα ότι δεν ήμουν μόνος. Ύδωρ εντός, ύδωρ κι εκτός. Και αν μπορώ να σε είχα στα εντός μου, τότε είχα κάνει ήδη τη μισή δουλειά…

20 σχόλια:

  1. μ αρεσει να κοιτάζω μεσα απο τις σταγονές της δροχής
    μια διαθλαση πραγματικότητας
    ενίοτε πληκτικής
    που ζωντανεύει
    τα πιο μεσα ξωτικά μου

    κι οι αλλοι να προσπαθουν να προστατευτούν
    απο τι ακριβώς
    λες και δεν ξέρουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έτσι, να ξεσπάσουμε σαν μπόρα στα κεφάλια των πολιτικών, δικηγόρων και δημοσιογράφων και να τους αφανίσουμε. Να χτίσουμε μια νέα λαπούτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ γιατί με κάνεις έτσι; Γιατί με ξυπνάς εκεί που είχα κοιμήσει πολλές πλυμμήρες συναισθημάτων;
    Θέλεις παρέα για να τη διασκεδάσεις.. αυτό είναι το ποιητικό.. ότι μπορεί να κάθεσαι και να τη βλέπεις να πέφτει.. και εκείνη τη στιγμή να νιώθεις ότι δεν είσαι μόνος..
    και ύστερα η συνειδητιποίηση ότι είσαι μόνος.. και η σκέψη είναι αλλού και μακριά και άγουρα κοντά..

    Ας βρέξει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. όμορφες σκέψεις!! δεν εχω κάτι να προσθέσω,απλά απόλαυσε την....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. είσαι πολύ γκόμενα τελικά...

    Θα μου πείς γιαυτό σε αγαπάω μικρό μου γούτσου γούτσου γούτσου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ναι μερικες φορες η βροχη,οι σταγονες,ειναι απλα υπεροχη αισθηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Αισθηματική Ηλικία: Είπαμε...η βροχή μας βγάζει τον ποιητικό μας εαυτό. Αν συνεχίσει για πολύ όμως αυτή η δουλειά θα με τσαντίσει...χαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Arnold Bocklin: Τι είπαμε ότι πίνεις εκεί πάνω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Ηφαιστίωνας: Χίλια συγνώμη αν σας επηρρέασα λίγο. Αλλά πάλι, καλό είναι να σκεφτόμαστε που και που και να προσπαθούμε για το καλύτερο. Έτσι δεν είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Scatterbrain: Sometimes you get all wet not in a good way...που λέγαμε με ένα φίλο στη Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι και σκάγαμε στα γέλια!! Χαχαχα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φούλη: Άντε την απολαύσαμε! Πότε θα σταματήσει επιτέλους αυτή η βροχή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Mahler: Τι να σε κάνω που σε αγαπάω κι εγώ μικρέ μου γάτε! Έλεος φτάνει...μες στα σορόπια το κάναμε!! Θα γλιστρήσει και κάνας άνθρωπος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Fallen: Νομίζω ότι όπως και σε τόσα άλλα πράγματα, αυτό εξαρτάται από τη φάση που είσαι κιόλας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Έτσι είναι..
    για το καλύτερο, όσο και αν μας παιδεύει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Γράφεις πραγματικά υπέροχα φίλε μου... Λατρεύω την βροχή και συγκινήθηκα ιδιαίτερα... Αυτό το αίσθημα όταν γίνεσαι μούσκεμα το έχω νιώσει τόσες φορές αλλά κάθε φορά είναι ξεχωριστή... Να σαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Εγώ δούλευα χθες και βράχηκε μέχρι και το βρακί μου. γκρρρρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Ηφαιστίωνας: Αν και το καλύτερο, υποτίθεται ότι είναι καλό να μην μας παιδεύει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Estella: Ευχαριστώ βρε! Χαίρομαι που σου αρέσει. Ναι, είναι ωραίο συναίσθημα. Αν κιόλας δεν κονομήσεις καμιά πνευμονία! Χαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @Bear: Να και ένα ρομαντικό σχόλιο με μία ιδιαίτερα χρηστικότατη πληροφορία. Το βρακί του αρκούδου έγινε μούσκεμα...χαχαχα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;