29 Ιουλίου 2010

Η αφόρητη αγένεια μιας κατά τ'άλλα ευγενικής ερώτησης


Λένε ότι κάθε ανθρώπινη πράξη - πλην των εμφανώς μονοσήμαντων – έχει κι ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης. Ενίοτε, σαν σχολιαρόπαιδα που χαζεύουν ένα ανοικτό βιβλίο, μπορούμε να διακρίνουμε και τρίτα και τέταρτα επίπεδα που σπάνια τους δίνουμε την πρέπουσα σημασία. Βλέπετε, η κάθε ενέργεια, ακόμα και η όποια λέξη φέρουν πάντοτε ένα ειδικό και ηθικό βάρος. Το ζήτημα είναι ότι αυτό το βάρος δεν προσδιορίζεται μονομερώς από τον άνθρωπο πομπό, αλλά κυρίως από τη κοινωνία οικοδεσπότη. Ο δέκτης κι εδώ αλλά και σε τόσες άλλες περιπτώσεις…απλά διερωτάται.


Καθώς η παρατήρηση είναι πάντα η αρχή της επιστημονικής έρευνας, πρόσεξα ότι τη περίοδο που βιώνω μια αισθηματική σχέση, οι φίλοι σπεύδουν να με ρωτούν συνεχώς εάν όλα πάνε καλά. Η ερώτηση αυτή έρχεται ευθύς αμέσως, με ελάχιστες άλλες να προπορεύονται ως ουσιωδώς πιο σημαντικές. Χωρίς να θέλω να μειώσω το ενδιαφέρον που έχουν οι φίλοι μου για τη μακροημέρευση της ερωτικής μου ζωής, νομίζω ότι η εν λόγω πρόταση φέρει μια βαθύτερη κοινωνιολογική ερμηνεία. Κάποιος βέβαια θα μπορούσε να αντιπροτείνει, ότι το ενδιαφέρον τους εκδηλώνεται από το γεγονός και μόνο ότι γενικά στο ερωτικό παρελθόν μου μπορεί να υπήρξα ατασθαλής με ενδείξεις που δεν θα βοηθούσαν στην ευόδωση μιας υγιούς ερωτικής και μόνιμης σχέσης. Παρότι αυτό δεν θα έλεγα ότι είναι το γεγονός, συνεχίζει να είναι παράξενο ότι την ίδια ερώτηση μπορεί να κάνω κι εγώ σε φιλικά ομοφυλόφιλα ζευγάρια και γενικά φοριέται πολύ έντονα στον κοινωνικό περίγυρο. Εν αντιθέσει σαφώς με τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια, που μια τέτοια ερώτηση θα ήταν περισσότερη προσβλητική, παρά ένδειξη ενδιαφέροντος.


Τι είναι τελικά αυτό που μας ωθεί λοιπόν να θέτουμε μια τέτοια απορία; Πρωταρχικά, είναι το γεγονός ότι θεωρούμε μια ομοφυλόφιλη σχέση πολύ πιο εύθραυστη από μια ετεροφυλόφιλη. Ακόμα κι εμείς οι ίδιοι ξέρουμε ότι δύο άτομα του ιδίου φύλου δεν μπορούν να στεριώσουν για πολύ…για να το πούμε πιο απλά. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι ο φόβος αυτός είναι και πραγματικότητα, με τις περισσότερες σχέσεις να μην μπορούν να περάσουν το χρονικό ορίζοντα του τριμήνου (ίσως να λέω και πολύ). Δεν είναι σπάνια η ρήση ότι ένα gay διάστημα είναι το διπλάσιο σε straight χρόνια. Αρλούμπες βέβαια λέω εγώ! Όλοι ξέρουμε τους λόγους που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Τα αισθήματα ενοχών από τη πλευρά των ομοφυλοφίλων, η έλλειψη κοινωνικής αποδοχής κι ενσωμάτωσης του ζευγαριού, η αδυναμία της ελεύθερης έκφρασης σε δημόσιο χώρο, η έλλειψη συχνά προσωπικού χώρου, αλλά και τόσα άλλα που μπορεί ο καθένας μας να απαριθμήσει, μας έχουν φέρει σε αυτό το σημείο. Συνεχίζω, όμως, να αναρωτιέμαι…γιατί είναι ενδιαφέρον να ρωτάς συνέχεια ένα ζευγάρι δύο ανδρών για παράδειγμα πώς και τυχαίνει να είναι ακόμα μαζί, ενώ η ίδια ερώτηση σε ένα τυπικό ζευγάρι straight θα ήταν αφόρητη αγένεια που υποδηλώνει έλλειψη της πίστης ότι είναι ικανοί να διατηρήσουν μια μόνιμη σχέση.


Δεν ξύπνησα σήμερα φυσικά κι ανακάλυψα ότι υπάρχουν κοινωνικά ερείσματα στο καθετί. Όχι! Το ήξερα αυτό προ πολλού. Κι ούτε μέμφομαι εναντίον των φίλων μου που δείχνουν ενδιαφέρον. Προς Θεού! Ξέρω ότι κι αυτοί ασυναίσθητα πέφτουν σε αυτό το ολίσθημα. Θέλω να πάω απλά ένα βήμα παραπέρα. Τι θα μπορούσε να βελτιώσει τη κατάσταση; Η εύκολη απάντηση είναι αυτή της κοινωνικής ενσωμάτωσης. Αναμφίβολα οι αποδοχή των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, δίνοντάς τους τα ίδια δικαιώματα με τα ετεροφυλόφιλα θα έκανε τα πράγματα πιο εύκολα. Ένα σύμφωνο συμβίωσης ή ένας πολιτικός γάμος (αδιάφορο ειλικρινά το πώς θα το ονομάσουν) θα έλυνε άμεσα πολλά προβλήματα. Και εδώ θέλω να τονίσω κάτι πολύ σημαντικό. Η ρηξικέλευθη αλλαγή που θα προκαλούσε μια τέτοια εξέλιξη δεν θα ήταν άμεσα εμφανής τόσο στη κοινωνία, αλλά περισσότερο στους ίδιους τους ομοφυλόφιλους. Η αίσθηση και μόνο ότι μπορείς και νομικά, αλλά και κοινωνικά να είσαι κατοχυρωμένος θα βοηθούσε σημαντικά στη σταθερότητα των σχέσεων. Επί της ουσίας είναι η θεσμοποίηση μια ολόκληρης κοινωνικής ομάδας που θα άλλαζε αναγκαστικά τη συμπεριφορά της και συνεπακόλουθα την αντιμετώπιση της κοινωνίας απέναντι της.


Ξέρω ήδη ότι πολλοί – κυρίως straight – θα ανέτειναν το γεγονός ότι με αυτό τον τρόπο θα μπαίναμε στα συντηρητικά μοτίβα των straight. Η αλήθεια είναι ότι δυνητικά – αν όχι σίγουρα – κάτι τέτοια αναμφισβήτητα θα συμβεί αργά ή γρήγορα αν οι gay μπουν σε μια οικογενειακή διαδικασία. Όταν θα φτάσουν να είναι παντρεμένοι, ενδεχομένως και με παιδιά, θα είναι αδιανόητο να ρωτάς συνεχώς αν τα πηγαίνουν καλά, γιατί τότε θα είναι σαν να τους μέμφεσαι. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό να έχω τη δυνατότητα να γίνω μια μετουσίωση των γονιών μου. Ίσως να μου προκαλέσει μακροπρόθεσμα μια αφόρητη δυστυχία. Στη τελική, όμως, προτιμώ να έχω το δικαίωμα στη πιθανή δυστυχία, παρά να μου στερείται χωρίς λόγω και αιτία…απλά για το καλό μου!


Σαφώς μια τέτοια συζήτηση δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια κατοσταριά γραμμές…και σίγουρα δεν έχω αυτό το σκοπό. Σκόρπιες σκέψεις ρίχνουμε εδώ και εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που θα τις διαβάσουν και ίσως και να συνδιαλεχτούν.

16 σχόλια:

  1. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι εξίσου δύσκολες και φοβάμαι ότι έγιναν δυσκολότερες από τη στιγμή που κάναμε συνέταιρο στη ζωή μας τα κάθε είδους facebook.
    Εδώ δεν αντέχουμε τον εαυτό μας, πολλές φορές, τον/την άλλη/ο θα ανεχτούμε;
    Οι 'straight' ίσως δεν χωρίζουν τόσο εύκολα γιατί υπάρχουν -μεταξύ άλλων- παιδιά, δάνεια, δίπατα στη σουβάλα, σόγια με δηλητήριο στο στόμα, πεθερές και γονείς. Ακόμα και οι ελεεινές παραδοχές τύπου "ε, ο άντρας, άντρας είναι θα κάνει και μια στραβή" κρατούν (ομήρους) αρκετούς παντρεμένους.
    Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και ευτυχισμένοι παντρεμένοι άνθρωποι, αλλοίμονο!

    Το ίδιο όμως ισχύει και για τα «άλλα» ζευγάρια και επίτρεψέ μου να διαφωνήσω για το τρίμηνο. Ξέρω ανθρώπους που είναι μαζί 5+ χρόνια και είναι πιο πιθανό να γίνει ο Σαμαράς πρωθυπουργός, από το να χωρίσουν. Οι αντικειμενικές δυσκολίες (που όλοι γνωρίζουμε) μπορεί και να είναι το πλεονέκτημα μιας τέτοιας σχέσης, ώστε να μην διαλυθεί, έστω και αν δεν παίζεται το δίπατο στη Σουβάλα...

    (αυτές ήταν οι σκέψεις ενός single)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί σε ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων μέσα σε λίγο διάστημα μπαίνει στην μέση ο ανταγωνισμός και στο τέλος ο τσακωμός κλπ. Γι αυτό μας φαίνεται παράξενο αν 2 είναι μαζί για μεγάλο διάστημα.
    Φιλούρες πολλές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εγώ πάντως ρωτώ γιατί απλά ξέρω οτι έχεις περάσει δύσκολα και θέλω να είσαι καλα!
    (φαντάζομαι οτι είμαι η τελευταια που το ρώτησε χτες ή υπάρχει και πιο πρόσφατος;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγω το ρωταω κ στα στρεητ ζευγαρια παντοτε . Κ δεν εχω προβλημα οταν με ρωτουν ουτε κανω ολο αυτο το συλλογισμο(οχι οτι ειναι κακος ισα ισα).Απλα καποιες φορες ενα τσιγαρο ειναι απλα ενα τσιγαρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι απόλυτα φυσιολογική ερώτηση στον κύκλο μας. Και φυσικά γίνεται για τους λόγους που αναφέρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. http://www.youtube.com/watch?v=RaCryAuxW2Y
    ;-)ειναι κατι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νομίζω στο ότι είναι πιο εύθραστη σαν σχέση και σπάνιο φαινόμενο πια..
    Γι'αυτό και οι ερωτήσεις σύννεφο γενικότερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Apos: Τα δίπατα στη Σουβάλα έχουν καταστρέψει πολλά ζευγάρια. Όπως σου είπα ο χωρισμός φέρει συνήθως για ένα ετεροφυλόφιλο ζευγάρι ένα τεράστιο συναλλακτικό κόστος! Το ερώτημα, όμως, είναι γιατί στερείς από ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι να σηκώσει το βάρος του δίπατου στη Σουβάλα; Θες να το προστατεύσεις; Δε νομίζω!!

    Όσο για τα ζευγάρια που περνάν το κρίσιμο τρίμηνο, σαφώς και υπάρχουν. Αλίμονο! Αν δεν υπήρχαν, θα είχαμε φουντάρει όλοι! Τη θεωρία δυστυχώς, όμως, πάντα τη κτίζει ο μέσος όρος..και σπανίως η απόκλιση από αυτόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Βear: Θεωρείς ότι είναι θέμα ανταγωνισμού; Δεν ξέρω! Μπορεί...αν και περισσότερο θα έλεγα ότι είναι η αδυναμία να δημιουργήσεις ουσιαστικούς δεσμούς με τον άλλον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Cinderella: Η αλήθεια είναι ότι η ζωή μου μόνο με τις περιπέτειες της Μάρθας Βούρτση μπορεί να συγκριθεί! Χαχαχαχαχαχαχαχααχ!!!

    (Δεν ήσουν η τελευταία! Μέχρι κι εκεί την αποκλειστικότητα θες κακομαθημένο μοναχοπαίδι! Βρε τρελή λες να σου κάκιωσα; Μπορώ νομίζεις; Αφού σου έχω παθολογική αδυναμία και ξέρω ότι το ρωτάς από ενδιαφέρον!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Εlementstv: Πωπωπω...εσύ είσαι ο σπαστικός της παρέας! Χαχαχαχα!!! Ναι μωρέ...ένα τσιγάρο είναι απλά ένα τσιγάρο...αλλά το συγκεκριμένο νομίζω ότι είναι πολλά περισσότερα από ένα τσιγάρο!! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @G4George: Δεν είναι εξαιρετικά άσχημο να συμβαίνει; Άσε που συντηρεί μια δυσπιστία και στους ίδιους τους ομοφυλόφιλους για το αν μπορούν να κρατήσουν μια σχέση! Κρίμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Blogrehab: Είναι ΤΟ κάτι αγαπητέ μου!

    (πρώτη φορά αυτή τη version είχα ακούσει κι εγώ!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Ηφαιστίωνας: Ναι βρε καλό μου...μπορεί να είναι! Αλλά ίσως κάποια στιγμή πρέπει να αναλογιστούμε και το μερίδιο της ευθύνης μας και να κάνουμε κάτι. Να διεκδικήσουμε στο βαθμό που θέλουμε και μπορούμε το δικαίωμα να μην αφήνουμε να ζούμε και να μας αντιμετωπίζουν έτσι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ας είμαστε ειλικρινείς. Η ερώτηση γίνεται ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή έχουμε αποδείξει έμπρακτα μεταξύ μας ότι οι γκέι σχέσεις δεν διαρκούν. Τους λόγους τους αναφέρεις στο ποστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @G4George: Συγνώμη...και κάποιες σχέσεις που διαρκούν περισσότερο...τι έχουν; Αυτοί δεν αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα; Και στη τελική...ωραία υπάρχουν δυσκολίες...τόσο πια ιδρώνει ο κώλος μας να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε μια σχέση; Τι έχουμε να αντιπροτείνουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;