25 Νοεμβρίου 2009

5


5


Πράξη Πρώτη


Μετέωρο βήμα σε μια άδεια προβλήτα. Η μαρίνα δεν είχε κόσμο. Με ένα καφέ στο χέρι και ένα πείραγμα στο αυτί. Η έλλειψη της οικειότητας είναι το πιο ερεθιστικό κίνητρο. Λογική απούσα. Ίσως μόνο να κοιτάει από τη χαραμάδα της πόρτας. Κανένα ήχο για να προδώσει την ύπαρξη της. Για πάντα; Ποιος ξέρει!


Πράξη Δεύτερη


Γαλάζιες αποχρώσεις στο υδάτινο στοιχείο. Ψάχνοντας την επαφή στο περιορισμένο χρόνο. Σχετική σπανιότητα στο μεγαλείο της. Αν ο έρωτας ήθελε χρονόμετρο, τότε εκείνη τη στιγμή έσπασαν όλα τα παγκόσμια ρεκόρ. Υποσχέσεις κάτω από τη σκιά του χρόνου σε ένα χλωμό ημίφως. Χείλη ενωμένα στη θέα της θάλασσας. Στοιχείο ένωσης και απόσχισης ως πάντα.


Πράξη Τρίτη


Ενετική μυστηριακή ειλικρίνεια σε προσωπικό τόνο. Πρώτες στιγμές εν ζωή. Όνειρο απών σε διακοπές. Είναι στιγμές που η οικειότητα σε σφαλερό μέρος μυρίζει θανατικό. Σε μια δύση, μια ανατολή, ένα κανόνι και ξάφνου η ματαιότητας της εγγύτητας παρούσα. Λάθος ή όχι, κανείς δε ξέρει.


Πράξη Τέταρτη


Επιστροφή στη γαλάζια ανάμνηση. Η αποθέωση της καθημερινότητας. Έλεγχος για τη φύλαξη των νώτων. Πεποίθηση μία και μοναδική. Μονομέρεια άραγε; Κανείς δεν ξέρει. Κι αν στο διαγώνισμα περάστηκε η βάση, μάλλον κάποιο λάθος έγινε στην εγγραφή. Σχίσμα, φωνάζει ο ιεροκήρυκας!


Πράξη Πέμπτη


Ο Φίλιππος κάθεται σε ένα παγκάκι. Η σκέψη ήταν πάντοτε φρουρός του, σχεδόν ακοίμητος. Είναι καιρός που χάνεται στο παρελθόν του, το εγγύ και το πιο μακρινό. Νιώθει ένα πόνο στο στέρνο. Νευρικό θα είναι, αναλογίζεται. Πάντα όταν έχει άγχος το παθαίνει, ή έστω όταν κάτι τον απασχολεί με έναν άσχημο τρόπο. Πρέπει να κόψει το τσιγάρο. Αυτό θα τον καταστρέψει. Εκείνο και η ξεροκεφαλιά του. Προσπαθεί να κάνει μερικές κακές σκέψεις και δεν μπορεί. Είναι δυστυχία τελικά αυτό. Να μην μπορείς να προσάψεις μεμπτό. Ανυπόφορο! Ο πόνος στο στέρνο γίνεται πιο ενοχλητικός. Τον γρονθοκοπάει λες και θα πάθει έμφραγμα. Κρίση πανικού το λένε οι ψυχολόγοι. Ιδέα δεν έχει! Παίρνει μια βαθιά ανάσα και ξεφυσάει με δύναμη. Ο πόνος εκεί. Εν ανάγκη, θα πρέπει να μάθει να ζει με αυτόν. Εδώ έζησε με τον εαυτό του τόσα χρόνια και επιβίωσε…αυτό το πόνο στο στέρνο θα φοβηθεί;


5



2 σχόλια:

  1. Όμορφο το κείμενό σου όπως πάντα!!
    Η ζωή μας έχει απ όλα! και μέσα σε αυτά υπάρχει και ο πόνος! πότε του στέρνου, ενίοτε και της ψυχής...
    Καλό σου βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και τα δύο σοβαρά είναι. Απλά του στέρνου μπορεί να σε απασχολεί διπλά γιατί δεν ξέρεις μέχρι που μπορεί να φτάσει. Το ίδιο θα μου πεις και για την ψυχή. Τελοσπάντων...σχετικά όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;