Τον τελευταίο καιρό στη ζωή μου, ζω στιγμές και στιγμές… Είναι παράξενο! Περνάνε ώρες που είμαι καλά δίπλα σε φίλους. Είμαι πολύ τυχερός που έχω δίπλα μου ανθρώπους που με αγαπάν και με καταλαβαίνουν. Υπάρχουν ώρες, όμως, πάλι που πέφτω. Δεν ξέρω γιατί. Μάλλον γιατί είμαι φύσει γκρινιάρης και παραπονιάρης.
Όσο περνάει ο καιρός, κάτι ωριμάζει μέσα μου. Δεν μου αρέσει αυτό. Δεν το θέλω. Το λέω ειλικρινά. Δεν έχω την αγωνία να επέλθει η λήθη. Να μου πείτε, υπάρχει κανείς που το επιθυμεί; Σαφώς και όχι! Και είναι επιπλέον και το γεγονός, ότι πια δεν έχω γνώση της άλλης πλευράς. Δεν ξέρω τι βιώνεις. Μπορώ να φαντάζομαι γιατί σε ξέρω καλά, αλλά όσο και να σε καταλαβαίνω…δεν σε ακούω…και αυτό είναι παρανοϊκό όταν κάθομαι τα βράδια και το σκέπτομαι.
Οι απαντήσεις είναι πάντα μπροστά μας. Το γνωρίζω πολύ καλά. Όλοι μου το πιστοποιούν μέρα με τη μέρα. Έχω, όμως, ανάγκη να μαθαίνω έστω ότι είσαι καλά. Δεν ξέρεις πόσο αυτό με ηρεμεί. Ψευδαίσθηση θα μου πείτε. Μπορεί να είναι και έτσι. Μια βδομάδα, όμως, τώρα ζω μέσα στις ψευδαισθήσεις.
Και σήμερα γαμώτο μου είναι 25 του μήνα…Ορκίσου μου ότι θα περάσει; Ορκίσου μου τουλάχιστον ότι θα πάψει κάποια στιγμή να πονάει τόσο…
The greatest thing you’ll ever learn is to love and be loved in return…
Λένε ότι θα περάσει. Λένε ότι θα πονάει λιγότερο. Ίσως δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να σου δώσει συμβουλές σ'αυτό το θέμα. Μια εβδομάδα είναι πάντως πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Και η ανάγκη να ξέρεις τι κάνει ο άλλος δεν είναι ψευδαίσθηση, είναι πραγματική. Μόνο που από ένα σημείο και μετά δεν προσφέρει τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήτελικά το να είσαι ζωντοχήρα εκτός από αδερφή είναι τραγικός συνδυασμός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜωρόοοο μου
Ένας καταπληκτικός Ισπανός τραγουδιστής (σχεδόν ποιητής) έχει γράψει: 'δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το νοσταλγείς αυτό που ποτέ δεν έγινε'.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια αυτό πολλές φορές είναι προτιμότερη η λήθη. Απλώς θέλει το χρόνο της.
(και για να απαντήσω και στο 'ποιος θα ήθελε έναν μουγκό ψυχίατρο': εγώ θα ήθελα. Αν ψυχίατρος είναι η Κατερίνα Παπακώστα.)
Τι διαβάζω πρωί πρωί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιχνιδούλης σου δίνει φιλί και μετά πολλά χαστούκια...
Στο video Kidman είσαι εσύ και McGregor αυτός που δεν ακούς;
Και μονο που ο Toymaker αφησε σχολιο σε άλλο βλογκ πιστοποιει οτι ολα σε αυτη τη ζωη ειναι δυνατα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟποτε κατανοεις οτι θα περασει!
Μη σκας που σε κραζουμε.
Τωρα που ειμαστε εξω απο το χωρό είμαστε όλες qιουριες και ανετες.
Εγω κανω οτι ξεχασα τα δικα μου βλεπεις...
αφου μωρη χαζη αδερφη καταφερα και εγινα εγω καλα που ειμαι ψυχασθενικια απο την Βισση μου!Αφου υπαρχει ακομη κοσμος που δεν εχει γαμηθει με τη βανεσα!Αφου η μαλεροπουλα δεν γαμιεται να ξερεις οτι τα παντα πανε καλα!
Σε αυτή τη φάση που είσαι, το βραδυνό ραντεβού σου με τις σκέψεις λειτουργεί ως παρηγοριά. Με τις σκέψεις έχεις τη δυνατότητα να βρίσκεσαι και πάλι κοντά σε αυτόν που έφυγε. Αλλά αυτό λειτουργεί λίγο ως ναρκωτικό. εθίζεσαι και δεν μπορείς να ξεφύγεις. Για να σταματήσεις να πονάς θα πρέπει να δίνεις ολοένα και λιγότερο χρόνο σε αυτές τις σκέψεις. Σιγά, σιγά,αλλά σταθερά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλαβαίνω ότι αυτό που σου γράφω είναι σαν οδηγίες χρήσης και δεν σημαίνει ότι δεν θέλω να καταλάβω τη στεναχώρια σου. Απλά ξέρω ότι μόνο εσύ μπορείς να πείσεις τον εαυτό σου να προχωρήσει.
Και να θυμάσαι ότι επειδή οι κακές/στενάχωρες σκέψεις έχουν έναν ιδιαίτερα δυνατό δεσμό μεταξύ τους κι όταν ανασύρεις μια,βγαίνουν στην επιφάνεια άλλες δέκα, εσύ είσαι αυτός που θα τις ξαναπετάς και πάλι μέσα στη λίμνη. Να τους αρνείσαι την τιμή να ασχολείσαι όλη την ώρα μαζί τους. Σε περιμένουν φίλοι εκεί έξω
@Nikos: Ξέρω ότι είναι πολύ νωρίς. Φαντάζομαι ότι θα περάσει με το καιρό. Απλά εδώ είναι το blog μου και αλίμονο αν εδώ δεν μπορώ να πω αυτά που θέλω να βγάλω από μέσα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Mahler: Κι εγώ σ' αγαπάω! Χαχα! Με παραλάβατε γκρινιάρη και παραπονιάρη και δραματικό, δεν θα αλλάξω τώρα στα γεράματα!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Apos: Σοφή κουβέντα, αλλά εδώ το θέμα είναι ότι έχω να θυμάμαι πράγματα που έζησα και αγάπησα πολύ. Και συνεχίζω να αγαπώ...αυτό είναι το βάσανο. Τελοσπάντων...ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα ελπίζω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΨυχολόγος Παπακώστα;;; Ωχ Θε μου Θε μου!!!
Ελα βρε μικρό! Ολα θα περάσουν σύντομα. Θυμήσουμε ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα πονεμένη καρδούλα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγνώμη, εγώ τι φταίω και τα ακούω; :)
ΑπάντησηΔιαγραφή@Toymaker: Kαλά το ότι άφησες σχόλιο είναι όντως ανησυχητικό για τη πάρτη μου! Τoy μου...θα βρω τον εαυτό μου με το καιρό. Ααααα και κάνε το casting όπως θες. To τραγούδι είναι που μετράει!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Aunt Donna: Ευχαριστώ Θειούλα!!!! Αυτό να μου πεις...έτσι όπως το θέτεις όλα είναι πιθανά! Χαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Wilma: Ο χρόνος, λοιπόν, για μια ακόμη φορά μένει να δείξει ό,τι έχει να δείξει. Χέσε μέσα δηλαδή! Ένα ξέρω! Δεν θέλω να ξεχάσω. Γιατί δεν έχω κάτι κακό να ξεχάσω. Μόνο καλά! Και αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που με πάει πίσω.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Bear: Μακάρι Αρκουδούλι! Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Φούλη: Καλησπέρα και σε σένα Φούλη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Νikos: Τα διαβάζεις για την ακρίβεια! Και για δες ποιος μιλάει! Χαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήάσε τα παραπλανητικά με τις 'ψευδαισθήσεις'. ξέρεις πολύ καλά τι σου γίνεται. φιλάκια!
ΑπάντησηΔιαγραφήκλαίω...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ξέρεις γιατί??
γιατί και εμένα κάποιος μου υποσχέθηκε ότι θα περάσει και δεν πέρασε...
έτσι κι εγώ δεν μπορώ να στο υποσχεθώ....