2 Νοεμβρίου 2009

Νυχτερινή Γλώσσα

-->
Κόκκοι καφέ μιας μηχανής,
βάρος αφόρητο στη πλάτη μου,
μυρουδιά βαριά, μα κάλπικη.
Δεν ήξερα πως σαν γενεί σκόνη,
ο καφές αναδύει πιότερο την αίσθηση του.
Από όλα τα αισθήματα,
η μη πληρότητα είναι το χείριστο λέγουν.
Νερό, καλό χαρμάνι και μπόλικη ζάχαρη.
Έτσι τον πίναν οι παππούδες μας.
Έτσι τον γεύομαι κι εγώ;
Κάποιος, να μου πει το φλιτζάνι.
Κείνο που οι κοκέτες Σμυρνιές τον ορμήνευαν χωρίς την κούπα.
Τρίτη ματιά στο λουλουδάτο τους το σκουλαρίκι,
πρώτη ματιά στα εντός μας,
κείνα, που αρνιόμαστε σθεναρά να σαλέψουμε.
Κάποιος, να μου φέρει την ελπίδα μου.
Κείνη που οι βαλτωμένες Ερινύες άσκοπα μου αφαρπάζουν.
Μήτε πατέρα σκότωσα, μήτε μητέρα.
Ορέστη μ’ ακούς;
Ανάλγητος στο φόνο εσύ,
αλλά μη με θωρείς,
λιποτάκτης εν συνειδήσει εγώ.
Είναι στιγμές που αλητεύω στη σκέψη μου.
Άλλες που γυρνοβολάω στο ασυνείδητό μου,
σαν ρέμπελος σκύλος στη ραστώνη του απομεσήμερου,
στην ύστατη σιέστα του εγώ μου.
Κανένα απ’ τα δυο δεν στέκει όφελος.
Αλήτης στη μία, κόπρος αξιολάτρευτος στην άλλη.
Και τώρα,
στους δρόμους σου Αθηνά άλλο ένα βράδυ.
Στα έγκατα του κεφαλιού του πατέρα σου, κι εγώ σφαδάζω.
Όχι τόσο πόνοι γέννας, μα πόνοι ελλειπτικότητας,
γύρω από το Κρόνο
και σαφώς τον Δία.
Ω ναι!
Μα τον Πατέρα των Θεών,
για μια ακόμη φορά σου κάνω χοές.
Γέρσιμο σ’ αργή κίνηση,
δάκρυ ανθρώπινο για τιμή,
και δάφνη τετιμημένη σε σένα, τούτη τη νύχτα.
Στο πρώτο κρύο του χειμώνα,
στο πρώτο ρίγος του χιονιά.
Εκεί μου λείπεις.
Εκεί η έλλειψη, κάνει κύκλο.
Ολόκληρο!
Κι εγώ εδώ,
Ευκλείδης γαρ,
σαν άλλος γεωμέτρης,
τον κύκλο,
τετράγωνο να θέλω να γενεί.
Κάθε γωνιά να αποπνέει τη ζέστα του καλοκαιριού,
μέσα στο λάκτισμα της ολόλευκης αστερωτής χιονονιφάδας.
Κι εσύ εκεί,
ωσάν τον Σίσυφο,
να σούρνεις την κοτρώνα σου.
Μαρτύριο, διαλεχτό, δεν λέω,
μοίρα βαριά,
τιμή πολύτιμη το δίχως άλλο.
Κι αν στην ανάβαση αυτή, χώρος για άλλον δεν σου μένει,
στη σκέψη σου λογάριαζε πως σάμπως δίπλα είμαι.
Μέσα στις άδειες κούπες του καφέ,
στα μασημένα φύλλα δάφνης,
στους σκόρπιους στο πάτωμα ονειροκρίτες,
γύρω από λόγια φιλικά,
μέσα σε νοσηρούς εφιάλτες,
για μια ακόμη φορά, σε σένα στέκω σκυφτός,
στο μυστήριό σου γλώσσα,
στεφάνι καταθέτω.
Σαν άλλος πια προσκυνητής,
σε άγιους τόπους,
τη δόξα, τη τιμή και τη λατρεία,
με μία λέξη,
με μια πνοή,
λυγάω και ξεψυχάω.
Το δίχως άλλο,
γλώσσα,
εσύ μου έχεις μείνει,
κει που η θύμηση, το άδικο και το παράπονο με λούζει.
Μόνο εσύ,
μέχρι ξανά, σα φάρμακο,
τις πρόσκαιρες πληγές μου να ιάνεις.
(02.11.09)

21 σχόλια:

  1. Σαν να μιλάει κάποιος αρχαίος..
    αν δεν είχε κάποιες λέξεις, θα έλεγα ότι είναι μεγάλου αρχαίου ποιητή..
    Γιατί τόση αναφορά στον καφέ; χιχι!
    Η γλώσσα να ιάνει; χμ...

    Καλημέρα και καλή εβδομάδα..
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. έχω μείνει άφονη...με έβαλε σε μεγάλες σκέψεις, τις οποίες όμως δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς...περιέργα συναισθήματα κατέκλυσαν την ψυχή μου....
    Φιλί γλυκό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όμορφη μουσική!! και ο καφές δε λέω,απαραίτητος....
    Καλησπέρα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ουπς ξέχασα καλό μήνα σου είπα; δε σου είπα!! άντε σου λέω Καλό μήνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ωραίο - μ΄αρεσε ιδιαίτερα το γεωμετρικό theme. χωρίς πλάκα. καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. τώρα μη μου πεις ότι προέκειψες και ποιητής; Πολύ ωραίο πάντως.Καλησπέρα και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Ηφαιστίωνας: Πρόδωσα τα χρόνια μου εε;; Γαμώτο! Χαχα! Μνεία στο καφέ γίνεται για σημαντικούς λόγους. Τελοσπάντων! Χαίρομαι που σου άρεσε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Νext Day: Αυτό είναι ένα από τα πολύ μεγάλα δώρα του Blogging. Να δημιουργείς δηλαδή ερεθίσματα, εικόνες και σκέψεις σε τρίτους ανθρώπους, τις περισσότερες φορές τελείως άγνωστους σε σένα. Σε αφήνω, λοιπόν, να το επεξεργαστείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Φούλη: Καλό μήνα διακοπομάνα! Χαχα! Ο καφές ήταν αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του ποιήματος. Δεν γινόταν αλλιώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Scatterbrain: Έπαιξα με την έννοια της ελλειπτικότητας και της έλλειψης! Χαίρομαι που σου άρεσε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Bear: Γιατί προέκυψα συγγραφέας για να προκύψω ΚΑΙ ποιητής; Χαχαχα!! Τη πλάκα μου κάνω μωρέ και μου αρέσει να εκφράζομαι μέσα από λέξεις. Αυτό είναι όλο.

    Ποιήματα σε πληροφορώ γράφω ο καημένος πολύ πριν γράψω κείμενα. Απλά επειδή θεωρώ ότι δεν είμαι ιδιαίτερα καλός, δυσκολεύομαι πολύ να τα ανεβάσω. Αυτό μου άρεσε και είπα να το βάλω, και να δω αν θα σας άρεσε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Zero, μου φάνηκε υπέροχο...Το Blog σου είναι στο top 5 μου πραγματικά... Να σαι καλά να γράφεις. Φιλάκια. Καλή βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Estella: Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Καλή βδομάδα και να σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Spy: Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνετε χριστιανέ μου; Θέλετε και πραγματολογική ανάλυση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Συγνώμη αλλά πόσα ταλέντα θα ξεδιπλώσεις εσύ παιδί μου?
    με ξαφνιάζεις! όχι γιατί δεν σε είχα άξιο. τουναντίον! απλά αποδεικνύεις ότι έχεις πολύ περισσότερες πλευρές από αυτές που έδειχνες μέχρι πρότινος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Wilma: Έχω και ταλέντο στη Κις Λορέν και τη Τάρτα Κολοκυθιού, αλλά δεν προσφέρεται και το Blog για να τις καταθέσω! Χαχα!

    Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Μεταξύ μας έχω κοκκινίσει, αλλά πάλι καλά δεν φαίνεται στο blog. Σε κάθε περίπτωση χαίρομαι Βιλμάκι που σου άρεσε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. "Θα συνεχιζεις να πονας" eipe o mantis kai epese na koimhthei
    pou na ton parei ypnos omws me toso rimadi kafe?
    klahmera

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Ψεύτικος Πέτρος: Σας ευχαριστώ πολύ...μου κάνατε τη καρδιά περιβόλι! Τι να σας πω τώρα; Εγώ πάλι όσο καφέ και να πιώ, κοιμάμαι σαν πουλάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Υπέρτατο απλά!

    Βαλε καφέ μωρέ. Να τα πούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @Cinderella: Thanks! Πάω να βάλω όντως, γιατί τα μάτια μου κλείνουν! Χαχα! Για λέγε! Χαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;