5 Νοεμβρίου 2009

Στροφές στους Δρόμους της Αθήνας

Χτυπάνε τα δάχτυλα πάνω σε πλήκτρα. Ήχοι γραφομηχανής στο υπόβαθρο, σχεδόν ανεπαίσθητοι. Ιστορίες που έχουν γραφεί - όχι και τόσα πολλά χρόνια πίσω - παίρνουν σάρκα και οστά απ’ τα λόγια. Στόματα που ανοιγοκλείνουν και ανάσες καπνού που βγαίνουν κάποιες φορές αργά και σταθερά, άλλες γρήγορα και άναρχα από το γέλιο.


Το μυστήριο της επαφής πάντα θα με εκπλήσσει. Ανήμπορος στέκομαι μπροστά από τους κανόνες της “χημείας”. Αυτής που δένει τους ανθρώπους με μια αόρατη κλωστή…τόσο ελαστική, όμως, που τους δίνει το χώρο τους. Μαγικό πράγμα η επικοινωνία, χάρισμα αδιαμφισβήτητο.


Όταν με έναν άνθρωπο μοιράζεσαι το παρόν σου, είναι όμορφο. Όταν με τον ίδιο άνθρωπο, όμως, μοιράζεσαι και το παρελθόν σου, είναι ευλογία. Το μέλλον, βέβαια, ποτέ αν είσαι σώφρον δεν το σχεδιάζεις, αλλά το κτίζεις. Χωρίς πολλές συζητήσεις, χωρίς μεγάλες κουβέντες.


Λίγους ανθρώπους έχω πάει εκεί. Εκεί ψηλά που βλέπεις όλη την Αθήνα και τρως μια από τις πιο όμορφες τροφές που έφτιαξε αυτή η πόλη. Κάπου εκεί δίπλα από την Αμερικάνικη Πρεσβεία. Μετά ψηλά…ανάμεσα σε τόσα ζευγάρια, σε τόσους φίλους που ήρθαν να πούνε τον πόνο τους με μια μπύρα στο χέρι. Εκεί έχω πάει τόσα λίγα άτομα. Εκεί έχω αποτυπώσει κάθε μία τις στιγμές μου, τόσο που μπορώ να τις απαριθμήσω και να τις εξιστορήσω.


Μετά ήρθε η ώρα της θάλασσας. Μέσα σε ένα βράδυ μια ποικιλία τοπίων που δεν έμελε να τελειώσει. Δίπλα στα θολωμένα παράθυρα, εμείς να γελάμε. Να διασκεδάζουμε με τον δικό μας τρόπο και να καπνίζουμε. Μόνοι μέσα σε μια θάλασσα λάγνου έρωτα, παράνομου ειδυλλίου και ρομαντικής αποβλάκωσης.


Έπειτα στο άβατο. Στο δικό σου καταπατημένο Άγιο Όρος. Οδηγήτρια ξεχωριστή, παρότι την έχασες την Καλλιδρομίου. Ελπίζω να στο συγχωρέσει και να κατορθώσεις το ρίξεις στο περασμένο της ώρας. Δεν μπορούσες να το δικαιολογήσεις βλέπεις και στο ποτό. Λίγο μετά εναλλαγή ρόλων, κάπου κοντά σε μια οδό της Κυψέλης. Δοσμένη υπόσχεση για επιστροφή οπωσδήποτε!


Τέλος…ήρθε το τέλος. Για όλα υπάρχει ένα βραχυπρόθεσμο τέρμα. Τρέχεις το κατοστάρι και βλέπεις τι έκανες. Παγκόσμιο ρεκόρ; Πανελλήνιο; Τίποτα; Ό,τι και να έχεις καταφέρει, όμως, γεγονός είναι ένα. Όσο έτρεχες ήταν πολύ όμορφα, και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο βάζεις όρκο ότι θα ξαναμπείς στο ταρτάν.


Έχεις πράγματι τα πιο όμορφα μαύρα μάτια που έχω δει. Είναι τόσο υγρά και εκφραστικά που σχεδόν δεν μπορείς να τα κοιτάξεις. Κάποιος μου είχε πει κάποτε ότι με τη ματιά μου είναι σαν να τον κοιτάω βαθιά μέσα του. Απειλητικό δεν ακούγεται; Και είχε δυο μαύρα μάτια σαν και σένα. Όχι το ίδιο ωραία, όχι τόσο ζεστά. Εσύ, λοιπόν, με κάνεις να ηρεμώ τόσο δίπλα σου και να βγάζω τον πιο σαχλό εαυτό μου. Δεν ξέρω αν έχω αλλάξει από τότε που με γνώρισες, ξέρω όμως ότι σε αγαπάω πολύ…και πολύ ουσιαστικά.


Ας πιούμε, λοιπόν, σε μια βραδιά περιήγησης και εξερεύνησης. Σε στιγμές ουσίας και αλήθειας. Σε μια βραδινή βόλτα…σχεδόν ερωτική…κάπου στους δρόμους αυτής της λατρεμένης πόλης…


υ.γ. Η αφιέρωση είναι συγκεκριμένη και τη στηρίζω 100%!! Μην ακούσω, λοιπόν, γκρίνια!


20 σχόλια:

  1. Τα λες όμορφα..
    Πραγματικά σαν εξομολόγηση ερωτική σχεδόν.. κάτι αλλάζει λίγο και τη βγάζει από τα όρια του ερωτκού..

    Και το τραγούδι.. λέει πολλά..
    κοιτάμε μπροστά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Kαλά...
    Ήμουν έτοιμος να αφήσω σοβαρό σχόλιο (επιτέλους!), αλλά κατηφορίζοντας είδα το βιδεοτεμάχιο...

    Δεν θέλετε να ξέρετε την άποψή μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Επικροτώ σκέψεις και τραγούδι....
    Άσε τον κύριο Spy να διαφωνεί???
    Πολλά φιλιά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σοβαρά τώρα, θέλεις δεν θέλεις, με την αφιέρωση τα κατέστρεψες όλα. Κι ήταν τόσο γλυκό το κείμενο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Hφαιστίωνας: Είναι μια εξιστόρηση σχεδόν ερωτική...το είπα και το ξαναλέω!

    Το τραγούδι μεταξύ μας δεν είναι ότι λέει, αλλά έχει πολύ συγκεκριμένο σκοπό που μόνο μια ψυχή μπορεί να καταλάβει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Spy: Προφανώς γι' αυτό το λόγο άφησα και το υστερόγραφο. Το video είναι για ένα μόνο άτομο. Εξ ου και το ξεκαθάρισα ότι δεν θα λογοτήσω καν για την επιλογή σε κανέναν άλλο!

    Έχω πάρει ένα σοβαρό σχόλιο από εσας και μου είναι αρκετό για όλη μου τη ζωή ως Blogger! Ανεκτίμητο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Φούλη: Ευχαριστώ! Τον αφήνω καλέ...τι κάνω; Δεν φίμωσα κανέναν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Nikos: Κατηγορείστε με για πολλά πράγματα, αλλά ωραιοποιημένο blog ποτέ μου δεν ήθελα να έχω. Είναι βασική μου αρχή. Το τραγούδι αυτό λέω για μια ακόμη φορά ότι θα το κατανοήσει ένα μόνο λατρεμένο άτομο. Δεν είναι ότι είναι ΤΟ άσμα, αλλά για εμάς τους δύο...λέει κάτι! Αυτό είναι όλο. Άρα με δυο λόγια...όλοι οι υπόλοιποι μπορείτε απλά να αγνοήσετε το τραγούδι...δεν σας το έβαλα και σε autoplay! Χιχι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ωραία τα λες πάλι, πολύ μ' άρεσε το σημερινό ποστ.
    καληνύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μεάκλωσα με το άσμα... παω να τα κοπανήσω!

    (κατα τ' άλλα... πολύ ωραίο κείμενο!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Scatterbrain: Χαίρομαι που σου άρεσε! Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Manetarius: Καλέ όχι στη καταστασή σου...δεν κάνει να τα κοπανήσεις!! Χαχαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εντάξει, μετά από τόσο ντόρο για το βιδεοτεμάχιο (...?!) δεν θα πω τίποτα!
    Μόνο οτι κάθε μέρος σε αυτή την παράξενη πόλη έχει και μια ιστορία να πει...μια ιστορία που ξεκινάει, ζει, υπάρχει και εξελίσσεται μέσα στον καθένα από εμάς. Προσωπικά χαίρομαι που στο δικό σου παραμύθι έχεις και παρέα...! Φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Εγώ δεν θα σχολιάσω το ποστ, θα σχολιάσω όλους όσους σχολίασαν το τραγούδι! Δεδομένου οτι δεν παίζει από μόνο του αλλά πρέπει να πατήσεις το play και δεδομένου οτι το youtube πλέον γράφει τίτλο τραγουδιού και τραγουδιάρα μπορείς άνετα να το προσπεράσεις. Έντάξει βλέπεις μόνο τη σκυλού φάτσα φόρα. Καλά ρε αγόρια...μην το κάνουμε θέμα. Αν σας καθότανε...να λέγατε όχι!

    Ωραίο ποστ Μηδενικέ μου. Αγαπησιάρικο!! Να σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @One Happy Dot: Ο καθένας μας έχει να πει ιστορίες...αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Να φτιάξει τα δικά του παραμύθια. Γιατί αυτό δεν θέλουμε; Να ζούμε ζωντανά τη κάθε μας στιγμή σαν ένα γλυκό και σιροπιαστό παραμύθι! Και ναι...δεν θα άντεχα στη κάθε μου ιστορία να μένω μόνος. Επίσης σίγουρο και θεμελιακό!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Cinderella: Πεστά χρυσόστομη! Δεν σχολιάζω τίποτα παραπάνω...με κάλυψες από άκρη σ'άκρη!

    Thanx για το κείμενο! Της αξίζει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ήμουν έτοιμη να σχολιάσω το τραγούδι...Αλλά τελικά δε θα μιλήσω... Το σέβομαι... Τί όμορφα να χάνεσαι σε δυο ματια... Εύχομαι ολόψυχα ο,τι καλύτερο...! Συνέχισε να γράφεις, σε διαβάζω φανατικά... Φιλάκια πολλά... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. το τραγούδι δεν το άκουσα καν, κρατιέμαι να μη πω τίποτα επιστήμονας άνθρωπος. :-ρ διάβασα το κείμενο όμως, μαζί με κάτι χρωστούμενα και έχω να πω ότι δεν ξέρω τι παίζει αλλά πολύ μ'αρέσει η νέα σου έμπνευση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @Estella: Χαίρομαι που είσαι από τους λίγους που καταλάβε ότι αυτό το τραγούδι αφορά ένα μόνο άτομο! Σου υπόσχομαι να γράφω όσο μπορώ και έχω όρεξη. Και χαίρομαι που βρίσκεις κάτι στα κειμενά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @Μικρός Ναυτίλος: Και πολύ ορθά έπραξες. Δεν περίμενα έτσι κι αλλιώς να το ακούσετε μεταξύ μας. Αυτή που έπρεπε να το ακούσει...το άκουσε!

    Τι παίζει; Μεγάλη ιστορία! Θα βρούμε κάποια στιγμή την ευκαιρία να τα πούμε! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;