18 Νοεμβρίου 2009

Μετρώντας τις Νύχτες

Σήμερα γύριζα κάπου στις τρεις μέσα στην εθνική οδό. Χαμένος μέσα στις σκέψεις μου. Τη μισώ τη νύχτα, όσο παράξενο κι αν σας ακούγεται. Το βράδυ είναι επικίνδυνο. Σκέφτεσαι και δεν έχεις το φως του ήλιου να σε λούζει με αισιοδοξία. Λατρεύω τη μέρα, έστω κι αν ξοδεύω πολλές ώρες της στον ύπνο μου. Αργόσχολος με συνέπεια. Βλέπετε, τις σκοτεινές εκείνες ώρες, οι σκέψεις μένουν μετέωρες σαν κακές σκιές πάνω από το κεφάλι σου.


Τα περισσότερα μου κείμενα, τα γράφω μέσα στις βραδινές ώρες. Σπάνια θέλω να εξομολογηθώ κάτι το πρωί. Τότε φαίνομαι ολοκάθαρα σε όποιον περάσει. Δεν μου αρέσει να είμαι διάφανος στον οποιοδήποτε, παρά μονάχα σε εκείνους που επιλέγω, στους φίλους μου, στους δικούς μου ανθρώπους και στην αγάπη μου. Μόνο εκεί. όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν καλά ότι είμαι από τα πιο κλειστά άτομα. Ίσως για αυτό να έχω επιλέξει αυτό τον τρόπο να εκτονώνομαι. Ένα ευαίσθητο σπασικλάκι, σχεδόν δραματικό, που ξέρει πολύ καλά ότι δεν είναι κάτι σημαντικό. Γράφει συμπαθητικά κείμενα και θέλει να φροντίζει τους αγαπημένους του ανθρώπους. Είμαι προστατευτικός και περιποιητικός εκεί που θέλω. Αλλού είμαι ένα ακοινώνητο άτομο, σχεδόν σνομπ που περνάει συχνά απαρατήρητο. Δεν ξέρει να φλερτάρει, ξέρει όμως να αγαπάει, όταν και εφόσον το θέλει. Αυτός είμαι εγώ…και κάποιοι μπορεί να πουν ότι αυτό λέγεται ελλιπής αυτοεκτίμηση. Εγώ θα έλεγα ότι καλείται απλά αυτογνωσία.


Δεύτερο βράδυ και έχω την ανάγκη να γράψω για να μη τρελαθώ, για να μη με πάρει από κάτω. Και νομίζω ότι δουλεύει. Δεν θέλω να κοιμηθώ. Δεν ξέρω αν πρέπει πάλι να πιω για να με πάρει ο ύπνος. Μπορεί και να πρέπει. Σας έχω πει ότι μισώ τη νύχτα; Ααα…ναι…το είπα!


Μια νύχτα ακόμα πρέπει να παλέψω με τη λογική. Ποιος ανακάλυψε αυτή τη παρανοϊκή έννοια; Ποιος μαλάκας όρισε ότι πρέπει να μας καθορίζει; Όλοι οι φίλοι το θεωρούν λογικό, αναμενόμενο, αψυχολόγητο, ό,τι μπορούν να πουν για να με αλαφρύνουν. Μόνο ένας, ο πιο ορθολογιστής φίλος μου με κατάλαβε. Δεν το περίμενα! Εκείνος που πρόσμενα να μου δώσει τις πιο αποκαρδιωτικές απαντήσεις…με ένιωσε. Ξέρεις γιατί; Γιατί ήταν ο μόνος που με ξέρει σαν αδερφό του. Ήταν εκείνος που σε μια μεταμεσονύχτια Πειραιώς, μου είχε πει το αμίμητο: «Βρε Μηδενικέ…είσαι ερωτευμένος!». Είναι ο μόνος που κατάλαβε τι ένιωθα, γιατί αμέσως πρόσθεσε ότι τόσα χρόνια που με ξέρει, δεν με είχε ξαναδεί έτσι. Μόνο αυτός! Όλοι κατάλαβαν ότι πονάω…δεν έχω παράπονο από τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου. Θα ήταν ντροπή μου να πω κάτι τέτοιο. Είμαι περήφανος για αυτούς, γιατί ξέρουν ότι είμαι δίπλα τους χωρίς ανταλλάγματα. Και αυτή τους τη συνέπεια λόγων και έργων, δεν τη λογαριάζω ως βάρος.


Θα είναι πολλές οι μέρες από εδώ και μπρος που θα πρέπει να πάω έτσι για ύπνο. Χαλάλι! Αρκεί να είσαι μόνο ευτυχισμένος. Σε αγαπώ τόσο πολύ που δεν θέλω τίποτε άλλο. Κι ας είσαι μακριά μου. Πέστα ρε Πέγκυ καλύτερα από μένα…και μην δω κακό σχόλιο…έχω το ακαταλόγιστο. Δεν πίστευα ότι ποτέ ένα τραγούδι σαν αυτό θα το ένιωθα τόσο μα τόσο πολύ…


Καληνύχτα σας!


24 σχόλια:

  1. Κανείς δεν θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο.. όχι ψυχίατρο! Ψυχολόγο! Δεν είμαστε και για τα κάγκελα!

    Μηδενικέ λοιπόν, τι να σου λέω τώρα, για τον έρωτα και για το που μπορεί να εμφανιστεί; Όχι, επειδή όλοι την έχουμε πάθει..
    Αυτογνωσία υπάρχει απ΄ότι βλέπω, μπορεί να σου πάρει κάμποσο καιρό αλλά μετά θα είσαι καλά, ή τουλάχιστον θα μπορείς να συνεχίσεις..
    (τα λέω αλλά πρέπει να τα ακούσω και εγώ κάποια στιγμή) Μαθαίνεις να πονάς απλά και όταν έρθει η ώρα είναι απλά η απόφαση να μην πονάς άλλο..
    Η λογική, ώρες ώρες σκέφτομαι να υπήρχε μόνο λογική, μόνο λόγος αναπαραγωγής και κάλυψης αναγκών, τίποτα άλλο ..
    Εύχομαι να μην αργήσει πάρα πολύ να γίνει παρελθόν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. η περίπτωσή σου δεν νομίζω να μπορεί να περιμένει μέχρι την Παρασκευή. Call me.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι γεγονός ότι όταν πονάμε συναισθηματικά, τα τραγούδια τα νιώθουμε σαν να έχουν γραφτεί ιδικά για μας,και ποιος δεν το έχει νιώσει;;φίλε μου τι να σου πω; θέλει το χρόνο του!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπώ που αγαπάς! Και αφού πονάς σημαίνει οτι αγαπάς δυνατά, ξεκάθαρα, όμορφα, απλά και σύνθετα μαζί!
    Θα φύγουμε? ε?ε?ε?ε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εντελώς ειλικρινά: Δεν ξέρω πως να σε παρηγορήσω, αν και θα το ήθελα πολύ. Νομίζω πως ότι και να σου γράψω είναι λίγο. :(((

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Α να χαθείς με συγκίνησες εδώ στα ξένα που είμαι.
    Μωρέ κι εγώ έτσι νοιώθω κάτι φορές.
    Και σε λίγες μέρες που επιστρέφω χωρίς το μωρό μου, τι θα κάνω μου λες;
    Πόσο σε καταλαβαίνω μηδενικέ!!!!!!

    Αντε θα σου φέρω σοκολατάκια να γλυκαθείς λιγάκι!
    φιλιά πολλά :-))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @bear
    εδώ δεν φτάνει πλέον 1 κιλό σοκολάτες πάντως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. καλα κανεις και αγαπας.
    καλα κανεις και γραφεις.
    καλα κάνεις και πονάς.
    σε προτιμω πληγωμενο και αληθινο παρα απυροβλητο και ψευτικο.
    να προσεχεις.
    [η Φιλτατη Πεγκυ ΓΑΜΕΙ!]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. τουλάχιστον είναι καλό που τα γράφεις. και γράφεις γιατί αγαπάς. έχεις λόγο..

    εξάλλου, αν δεν πονέσουμε αγαπώντας τι νόημα θα είχε ο έρωτας; τίποτα δεν είναι ρόδινο και ωραίο. και μέσα απόλα αυτά ωριμάζεις και βγαίνεις πιο δυνατό!

    και θα έρθω να συμφωνήσω με τη dot! να φύγουμεεεεεεεεεεεεε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ mahler76
    Αν σου φέρω 1 κιλό σοκολάτα θα γίνεις σαν βόϊδι χαχαχαχα.

    Στον zero θα φέρω να το γλυκάνω το παιδάκι που το έχει και ανάγκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. μα δεν εννοούσα εμένα βρε, για τον Zero λέω πςσ δεν φτάνει ένα κιλό σοκολάτα. Είναι μεγάλος ο πόνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κάτσε να επιστρέψω και θα στον φτιάξω.
    Θα του φέρω ένα αεροπλάνο σοκολάτες λοολ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ mahler76
    Αι μαρή που παίζεις με τον πόνο του παιδιού.

    Zero μη του δίνεις σημασία. Ζηλεύει που σε αγαπάμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. σε 2 ώρες που θα τον δώ live να δείς τι έχει να γίνει. Καλά χτές που με πήρε τηλ να επιβεβαιώσει τα νέα έσκασα στα γέλια το κάθαρμα.

    Εσύ αρκουδάκο μου πως τα περνάς? Να μου φιλήσεις (σταυρωτά) τον έτερο αρκούδαρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ mahler76
    Χάλια τα περνάω. Αναστενάζει το κρεββάτι. λολολ
    Θα του τα δώσω τα φιλάκια και πολλά μάλιστα.
    Κι εσύ να μου φιλήσεις τον ζέρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. χχαχαχα έτσι να ξυπνήσει η Ευρώπη από σεισμό!!!!

    φυσικά και θα του δώσω σβουριχτό γιατί είναι και κλαψομούνης και τα τραβάει αυτά ο οργανισμός του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ mahler76
    Είναι ευαισθητούλη μωρέ τι να τον κάνουμε.
    Να μου τον προσέχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σκόρπιες σκέψεις, φαινομενικά με δίχως νόημα... Ή μήπως έχουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @All: Και πάλι ευχαριστώ, αλλά επιτρέψτε μου να μην απαντήσω. Από το επόμενο κείμενο θα προσπαθήσω να είμαι όπως παλιά, εκείνο τον Μηδενικό που αγαπάτε.

    Mahler και Bear...έχε χάρη που σας έχω αδυναμία. Κώλο μου το κάνατε. Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Κι εμείς σε αγαπάμε βρε.
    Φιλάκια πολλά κουκλίνο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Γι' αυτό κι εγώ πλέον βάζω πάνω από όλα την λογική. Been there.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. έχω αγκιστρωθεί απο τα κείμενα σου χωρίς να το ξέρω το γιατί...
    δεν σε ξέρω καθόλου...
    κι όμως όσο σε διαβάζω σε μαθαίνω και πιάνομαι πάνω στις λέξεις σου, να βρώ το δικό μου νόημα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;