20 Νοεμβρίου 2009

Εγκόσμια Αγιοσύνη


-->
Χίλιοι άγιοι χωράνε, βία σ’ αυτό τον κόσμο.
Τα φωτοστέφανα μας στέρεψαν, στο πέρασμα του χρόνου.
Εκπτώσεις στη σεπτότητα δεν γίνονται πια.
Το μαγαζί ξεπούλησε κι ο ιδιοκτήτης μόνος στέκει στη πόρτα.
Υπήρξα άγιος στις παραμονές της Δημιουργίας.
Ποτέ κολασμένος, παρά μόνο τις Κυριακές.
Τις μέρες εκείνες της σχόλης, της νώθρας αεργίας.
Τότε μόνο ξυπνούσε το διαβόλι μέσα μου.
Μετάνοιες πολλές εμίσησα.
Σε ένα σκαμνί καθήμενος, σαν το τιμωρημένο τέκνο.
Μονάχα τότε, με τις άρρηχτες βιγλιές στο χέρι.
Μα από τότε αγνότητα και εγκράτεια.
Κυνηγημένος κλέφτης, με τα λάφυρα στο χέρι.
Επιλογή σκληρή πούθε να τ’ αφήσεις.
Φονιάς θρασύς με τη μαχαίρα ανά τη χείρα.
Απραξία δειλή στο ίδιο σου το σώμα να το χώσεις.
Μονάχα μια φορά θυμάμαι σα μωρός.
Κείνη σε τούτο το κατώφλι.
Αμαρτωλός, δίχως καμιά αμφιβολία.
Μα αυτή την αμαρτία δεν δύναμαι να αναγνωρίσω.
Η τιμωρία πάντα ίδια μένει.
Βλέπεις ο άγιος Πατέρας, μόνος κριτής εξ ουρανών.
Γέλωτας βαρύς εξ άνωθεν, στα μούτρα μου μεμιάς.
Φωνή τραχιά, ωσάν εκείνη της ψυχής μου σε θρήνο.
Από όλες τις πίκρες, μονάχα μια για σας εδιάλεξα.
Μίσος τρανό με διακατέχει.
Πίσω στα έγκατα της γης, στα βάθη των μυαλών σας.
Κει βρίσκεται η λύσις σας, κείθε κι η τιμωρία.
Το λέω ξανά, το λέω περήφανα.
Την αγιοσύνη δεν την ζήλεψα,
Μήτε έκπτωτος εθέλησα να γίνω.
Μετέωρος στο ουδέτερο, στη μείζονα την τιμωρία.
Αν μάνα μια αναλογεί σε όλους μας.
Ένας πατέρας κλήρος λήγοντας.
Τότε με σιγουριά θα πω πως ένα θα ‘ναι βάρος.
Ο ίδιος μας ο εαυτός,
εκείνος, μόνο κείνος.
Και μες το καθαρτήριο, πιο κάτω από τα αστέρια.
Και μέσα στο παράδεισο, πιο δίπλα από την πύλη.
Σιμά σε εμένα, θα ‘μαι εγώ,
στους ώμους μου, το μόνο και παντοτινό φορτίο.

7 σχόλια:

  1. καλυτερα αγγελος στην κολαση παρα σατανας στον παραδεισο.
    να προσεχεις.
    σε σκεφτομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χμ..
    Δικοί σου οι στίχοι ε;
    Μπράβο..

    Την αγιοσύνη; Καλύτερα αμαρτωλοί φανεροί και καλά, παρά άγιοι και με όλη την ασχήμια και την σιχασιά, την αμαρτία αγία βαπτισμένη, πάνω μας..
    Δεν θα είναι άσχημη η εικόνα αναμετάδοσης στο Ά. Πέτρο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Αunt Donna: Σε έναν άνθρωπο που δεν πιστεύει ούτε στη Κόλαση, ούτε στο Παράδεισο, ελάχιστη σημασία έχει που θα βρίσκονται οι άγγελοι ή οι σατανάδες. Θεία μου όλα εδώ υπάρχουν, και το κακό με το παλό παλεύουν καθημερινά μέσα μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Ηφαιστίωνας: Ναι, δικοί μου στίχοι πάντα. Η αμαρτία και η σεπτότητα εναλλάσονται πιστεύω. Πάμε από τη μία στην άλλη. Και αυτό που μένει τελικά είναι πάντοτε ο εαυτός μας. Κι αυτό το λες σαν μια μορφή τιμωρίας, αν δεν τα έχεις βρει μαζί του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εύχομαι οι διάολοι η οι τρίβολοι να πάρουν τον πόνο σου, μα να ξέρει ο χρόνος είναι ο καλύτερος σύμμαχος....
    Καλό σου βράδυ και συγνώμη για την
    παρέμβαση....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μόλις επιστρέψω θέλω να τα έχεις όλα μα όλα ξεπεράσει μικρό!
    Και σου φέρνω κάάάααατι σοκολατάκια!!!
    Σ'αγαπώ πολύ ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η ουσία του blogging είναι το σχόλιο! Ποιος θα ήθελε ένα μουγκό ψυχίατρο;